تاثير ۸ هفته تمرينات هوازي و بي هوازي فزاينده ميان مدت بر سطوح هورمون كورتيزول پرسنل ورزشكار تهران بزرگ

The effect of 8 weeks increasingly the medium term aerobic and anaerobic endurance athletes is cortisol levels

در بسياري از ورزش ها، عملكرد اغلب با افزايش مشخصي از بار تمرين همراه است كه توسط ورزشكاران چند روز قبل از مسابقه انجام مي شود. هدف از اين پژوهش تاثير ۶ هفته تمرينات هوازي و بي هوازي فزاينده ميان مدت بر عملكرد استفامتي ورزشكاران استقامتي كار مي باشد. متغير مورد پژوهش هورمون كورتيزول بوده و پروتكل تمريني استقامتي به ممدت ۸ هفته و در هفته ۳ جلسه و هر جلسه با شدت ۶۰ تا ۷۰ درصد حداكثر ضربان قلب و پروتكل تمرين قدرتي در طول ۸ هفته با وزنه ۳ جلسه تمرين در هفته، ۶۰-۷۵ درصد يك تكرار بيشينه بود. روش پژوهش از نوع تجربي و از بين جامعه آماري ۶۰ نفر ورزشكاران استقامتي كار، ۳۰ نفر به صورت تصادفي در سه گروه كنترل (۱۰نفر) و تمرينات هوازي (۱۰نفر) و تمرينات بي هوازي (۱۰نفر) تقسيم شدند. در مرحله پيش آزمون مشخصات فردي و ويژگي هاي بدني آزمودني ها اندازه گيري و ثبت شد و پس از دوره تمريني در مرحله پس از آزمون اندازه گيري هاي قبلي تكرار گرديد. ضمنا روش آماري به منظور مقايسه گروه هاي تمريني در مراحل آزمون، از تحليل وارياس با اندازه هاي تكراري بوده و در صورت وجود تفاوت بين گروه ها به منظور انجام مقايسه هاي جفتي از آزمون تعقيبي بونفروني استفاده و نيز جهت بررسي ارتباط بين متغيرها از ضريب همبستگي پيرسون استفاده شده است و ميزان خطا در تمام موارد (0/5%=)a) و براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار Spss ورژن 19 استفاده گرديد. يافته ها: بين گروه هاي تمريني (هوازي، بي هوازي و كنترل) در متغير هورمون كورتيزول آزمودني ها تفاوت معني داري (افزايش) وجود دارد. به طور كلي هر دو گروه هوازي و بي هوازي افزايش كورتيزول را نشان داده كه ممكن است در پاسخ به شدت تمرين با توجه به اينكه افراد استقامتي كار و فعال بوده اند، باشد. اين تغييرات با افزايش سطح آمادگي آزمودني ها در هر دو پروتكل تمريني همراه بود.

The many sports, performance is often associated with a marked increase from once practiced by athletes is a few days before the race. This study aims to investigate the eiTect of 8 weeks increasingly the medium tenn aerobic and anaerobic endurance athletes is cortisol levels. Research variables include cortisol, and strength training protocol for 2 month and in 3 sessions per week, each session lasts for 84 minutes as well as 60 to 70 percent of maximum heart rate. The strength training protocol lasts for two month and the weight training for 3 times per week, 60 to 7 5% for I repetition maximum (I RM) and the total exercise lasts for 70 minutes per session. ln this study. the research method is experimental. 30 out of 60 are randomly selected as the statistical sample. The sample is categorized into three groups. including control (n = 10), resistance (n = 10), and strength (n = 10). In pre-test, demographic and physical characteristics of the sample are measured and recorded. In the post-test and after the course of the training protocol, the previous measurements are repeated. Statistical methods to compare training groups in the test process include repeated measures ANOVA, the Bonfmoni post hoc test whenever a significant difference between three or more sample means has been revealed by an analysis of variance (ANOVA), and Pearson correlation coefficient to investigate the relationship between variables. Spss version 19 software is used to analyze the data and the error rate in all cases is (a= 0. 5) The effect of increasingly the medium ten11 endurance exercise and strength training decreases in cortisol. Further more, these changes were associated with increased levels of readiness in both training protocols. Perhaps by increasing the statistical population, the intensity, and duration of exercise activities, there will be a different effect on changes of variables and their significance*.