معضلات مديريتي تالاب ميانگران

حوضه آبريز بسته ايذه در امتداد رشته كوه هاي زاگرس در شمال شرقي خوزستان واقع شده ميزان بارندگي سالانه در اين حوضه بيش از 200 ميلي متر مي باشد. تالاب هاي ايذه به عنوان يكي از مهمترين زيستگاه هاي پرندگان مهاجر آبزي و كنارآبزي در سطح استان شناخته شده به طوري كه هر ساله هزاران پرنده مهاجر براي زمستان گذراني به اين تالاب ها مهاجرت مي نمايند . تالاب ميانگران با وسعتي حدود 1256 هكتار در فصول پرآب و 380 هكتار مساحت در تابستان در 1/5 كيلومتري شمالي ايذه بين طول شرفي و عرض شمالي قرار گرفته است حداكثر عمق ميانگران در فصول پرآبي تا 3/5 متر و عمق متوسط 1/75 متر برآوردشده است. منابع اصلي تامين آب اين تالاب يكي نزولات آسماني و ديگري آب هاي سطحي مي باشد. آب هاي سطحي بيشتر از طريق دو آبراهه به نام آبراك و ديگري آبراهه كوه شور به سمت اين تالاب روانه ميشود . پوشش گياهي اين منطقه تالابي را انواع ني ، لوئي، مرغ ، شبدر، يونجه، مرغا و ...»، تشكيل مي دهد. همچنين گونه هاي مهم پرندگان منطقه در جدول مربوطه نشان داده شده است . ضمنا گونه هاي كميابي از قبيل اردك مرمري، اردك سرسفيد، غاز پيشاني سفيد كوچك در اين منطقه تالابي مشاهده شده است . تخليه فاضلاب هاي شهري و فاضلاب كشتارگاه ايذه، همچنين ورود پساب هاي كشاورزي حاوي كود و سموم شيميائي به آب اين تالاب، زهكشي و خشكاندن تالاب و استفاده از اراضي به دست آمده توسط حاشيه نشينان و نزديكي تالاب به مراكز شهرنشيني از جمله مهمترين عوامل تهديد كننده آن به شمار مي رود. از آنجائي كه مطالعات انجام شده تاكنون به منظور بررسي و شناخت وضعيت اكولوژيك اين تالاب بسيار اندك و محدود بوده لذا انجام مطالعات و تحقيقات جامعي در اين خصوص بسيار ضروري و محسوس مي باشد .