ويژگي هاي ميان بارهاي سيال و ايزوتوپ گوگرد در كانسار مس پورفيري ايجو، شمال غرب شهر بابك

Characterization of fluid inclusions and sulfur isotopes in the Iju porphyry copper deposit, North West of Shahr-e-Babak

كانسار ايجو در پهنه فلززايي مس پورفيري كرمان، در كمان ماگمايي اروميه- دختر و 60 كيلومتري شمال غرب شهر بابك قرار گرفته است. كاني سازي مس مرتبط با توده هاي اسيدي تا حدواسط ميوسن بالايي با تركيب توناليت تا كوارتز ديوريت است . دگرساني گرمابي شامل كوارتز- سرسيت- پيريت و پروپليتيك است كه از اين ميان، دگرساني كوارتز- سرسيت- پيريت بيشترين گسترش را داراست. كاني سازي به شكل پراكنده، استوك ورك و برش هيدروترمالي ديده مي شود. مشاهدات صحرايي و پتروگرافي انجام شده، نشان مي دهد كه 3 گروه اصلي رگه-رگه چه در منطقه وجود دارد كه رگه چه هاي كوارتز+پيريت از بقيه فراوانتر است و براي بررسي ها ي سيال درگير و ايزوتوپ گوگرد انتخاب شدند. همچنين پتروگرافي سيالات درگير نشان مي دهد كه در كانسار ايجو هشت گروه سيال درگير شامل سيالات درگير تك فازي غني از مايع، سيالات درگير دو فازي غني از مايع، سيالات درگير دو فازي غني از بخار، سيالات درگير سه فازي غني از بخار (بخار- مايع- فلز)، سيالات درگير سه فازي غني از مايع (مايع- بخار- فلز)، سيالات درگير 3 فازي هاليت دار (مايع -بخار - هاليت )، سيال درگير چهار فازي (مايع- بخار- فلز± كالكوپيريت) كه به صورت ثانويه است و فقط يكي از آن ديده شد و سيالات درگير چند فازي شامل: (مايع-بخار-هاليت-فلز)، (مايع-بخار-هاليت-فلز±انيدريت) و (مايع-بخار-هاليت-فلز±كالكوپيريت ) وجود دارد كه در دو گروه بدون فاز هاليت و حاوي فاز هاليت قرار مي گيرند. بررسي هاي دماسنجي نشان مي دهد كه محدوده دماي همگن شدگي نهايي و شوري براي سيالات درگير بدون فاز هاليت 380 درجه سانتي گراد تا 140 و Wt.%NaCl 24 تا 0/18 و براي سيالات درگير حاوي فاز هاليت 480 درجه سانتي گراد تا 230 و Wt.%NaCl است كه با كانسارهاي مس پورفيري ايران مشابهت دارد. بيشترين دماي همگن شدگي نهايي مربوط به سيالات سه Wt.%NaCl 3500 است . سيالات m 750 و bar است. همچنين فشار و عمق براي سيالات درگير حاوي فاز هاليت به طور ميانگين (L+V+H) فازي 420 تا 442 درجه سانتي گراد مس ؤول حمل مس و / 51 و دماي 7 / 49 تا 55 / درگير مايع+بخار+هاليت+فلز+كالكوپيريت با شوري بالاي 27 به دنبال آن رسوب كالكوپيريت است. محدوده وسيع در بين داده هاي سيالات درگير مي تواند ب ه وسيله تغييرات فيزيكوشيميايي در سيال +0/ 1+ در هزار (ميانگين 228 / 0- تا 27 / كاني پيريت از 86 δ34S مانند جوشش، سرد شدن و اختلاط با سيالات سطحي توجيه شود. مقدار 1- در هزار ) / 2- در هزار (ميانگين 17 / 0- تا 36 / سيال همزاد با كاني پيريت محدوده 23 δ34SH2S درهزار) در حال نوسان است كه مقدار بوده كه خاستگاه ماگمايي را براي گوگرد نشان مي دهد. به نظر مي رسد، به دليل عمق زياد جايگذاري، پايين بودن آب در ماگماي مولد و به تبع آن فقير بودن سيال كانه ساز اوليه از مس و نبود شرايط مناسب (نبود گسل هاي منطقه اي و شكستگي هاي فراوان ) براي خروج و تثبيت مس در سنگ ميزبان، كانسار مس پورفيري ايجو نيمه اقتصادي تا غيراقتصادي باشد.

The Iju porphyry copper deposit is located in the southern part of the Urumieh-Dokhtar magmatic arc (Dehaj-Sarduieh belt) within the Kerman copper belt (Dimitrijevic, 1973). The Porphyry Copper mineralization in the Iranian plate occurs dominantly along the Urumieh-Dokhtar arc, which has resulted from the subduction of the Arabian plate beneath the central Iran and the closure of the Neo-Tethys Ocean during the Alpine orogeny (Hassanzadeh, 1993). The Iju porphyry copper deposit with 25 million tons of ore reserves is one of the main copper deposits within the Kerman copper belt. The mining area is composed of upper Miocene volcanic and subvolcanic rocks (mineralized and barren subvolcanic rocks) and quaternary deposits. Two hydrothermal alteration zones of quartz-sericitepyrite and propylitic zones can be identified in the Iju area. The copper mineralization in the Iju deposit occurs as disseminated, stockwork and hydrothermal breccia. In the hypogene zone, the mineral paragenesis include chalcopyrite, pyrite, with minor occurrences of bornite and magnetite. This paper reports geological, mineralogical, fluid inclusion and S isotope data from the Iju deposit in order to investigate ore-bearing fluids’ characteristics and the mechanisms of ore deposition