نقد و بررسي كتاب جامعه شناسي روسپي گري: تابوشكني در ميانه محدوديت ها

جامعه شناسي روسپي گري گامي مهم در پرداختن به يكي از پديده هاي اجتماعي جامعه ايران است كه براي سال ها و حتي تاكنون براي بخش هاي مهمي از جامعه و حكومت، حكم تابو داشته و سخن گفتن از آن و موضوع مطالعه قرار دادنش بسيار دشوار بوده است. پژوهش سعيد مدني، تلاش كرده با جمع آوري مجموعه داده هاي تجربي و اطلاعات آماري موجود در اين زمينه، چشم اندازي از وضعيت اين پديده در ايران و جهان به دست دهد. دو فصل مهم از كتاب مدني در همين راستا به توصيف وضعيت روسپيان و همچنين ارائه شرحي از علل و عوامل گرايش آنان به روسپي گري اختصاص يافته است. در كنار آن آشناكردن مخاطب با نظريه هاي موجود در حوزه روسپي گري، مطالعه نسبت روسپي گري و ايدز و همچنين مطالعه وضعيت ايدز در قوانين داخلي و بين المللي، اهداف ديگر كتاب بوده است. پژوهش مدني از نظر منسجم كردن داده هاي تجربي و معرفي كردن نظريه هاي موجود در اين حوزه، «مقدمه» اي مهم براي ورود به جامعه شناسي روسپي گري است، اما چنان كه مدني خود توضيح داده، تا دستيابي به نظريه اي جامعه شناسانه در باب روسپي گري در جامعه ايران فاصله زيادي دارد. مي توان با معرفي جامع تر پژوهش هاي تجربي مورد استناد در پژوهش، به غناي اثر افزود و با افزودن بحثي انتقادي در باب نظريه هاي اين حوزه در پرتو داده هاي تجربي مربوط به جامعه ايران به سوي فراهم شدن امكانات نظريه پردازي در اين حوزه حركت كرد. در عين حال بر اين اثر نبايد هدفي بيش از توصيف و علت كاوي مقدماتي روسپي گري در ايران بار نمود و از اين رو پيگيري تبارشناسي روسپي گري آن گونه كه در مقدمه چاپ دوم اثر مورد اشاره سعيد مدني قرار گرفته مي تواند موضوع پژوهش هاي مستقلي باشد.