مدل يابي رابطه بين درگيري تحصيلي والدين و پيشرفت تحصيلي دانش آموزان دبيرستاني با توجه به نقش ميانجي انگيزش و درگيري تحصيلي دانش آموز

اگرچه رابطه بين درگيري والدين و موفّقيت تحصيلي دانش آموزان به گستردگي بررسي شده است، با اين وجود توجه كمي به نقش عوامل ميانجي اين رابطه شده است. از اينرو، پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه بين درگيري تحصيلي والدين و پيشرفت تحصيلي دانش آمتوزان دبيرستتاني بتا توجته بته نقش ميانجي انگيزش و درگيري تحصيلي دانش آموز انجام شد. بدين منظور، در يك پژوهش توصيفي - همبستگي، تعداد 375 نفر از دانش آموزان مقطع متوسطه شهر كاشمر در سال تحصتيلي 1391 93 به - همراه يكي از والدين شان به روش نمونه گيري خوشه اي مرحله اي تصادفي انتخاب شدند. پرسشنامه درگيري تحصيلي والدين (بر اساس گزارش والدين)، پرسشنامه درگيري والدين ) بر اساس گزار ش دانش آموز (، مقياس انگيزش تحصيلي، مقياس رفتاري )خرده مقياس درگيري دانش آموزان ( و پيشرفت تحصيلي در مورد آن ها اجرا گرديد. داده هاي پژوهش حاضر به كمك نرم افزار آماري SPSS22 و Lisrel و با استفاده از روش مدليابي معادلات ساختاري تحليل شدند. نتايج تحليل داده ها با استتفاده از روش مدليابي معادلات ساختاري نشان داد كه انگيزش و درگيري تحصيلي دانش آموز مي تواننتد ميانجي رابطه بين درگيري تحصيلي والدين و پيشرفت تحصتيلي دانش آموزان باشند. بعلاوه، مدل پژوهش به صورت قابل قبولي با داده ها برازش دارد. در مجموع، نتايج پژوهش حاضر بر اهميت ارتباط و درگيري والدين در فعاليت هاي تحصيلي دانش آموزان تأكيد دارد. بعلاوه، درگيري تحصيلي والدين، پيشرفت تحصيلي بيشتري را بواسطه انگيزش و درگيري تحصيلي دانش آموز در پي دارد.