اثربخشي درمان شناختي رفتاري بر اضطراب اجتماعي و كنترل قند خون كودكان مبتلا به ديابت مليتوس نوع يك

هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي درمان شناختي رفتاري براضطراب اجتماعي و كنترل قند خون كودكان مبتلا به ديابت مليتوس نوع يك بود. . بدين منظور 33 نفراز كودكان مبتلا به ديابت مليتوس نوع يك شهر تهران به شيوه تصادفي ساده انتخاب شدند در اين پژوهش از روش كارآزمايي باليني از نوع طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل استفاده شد. ابزار اندازه ويري شام پرسش نامه علائم مرضي كودك فرم والد ) CSI-4 ( و آزمايش HbA1C بود، كه در پيش آزمون و پس آزمون مورد استفاده قرار گرفت. سپس براي آزمودني ها گروه آزمايش، 15 جلسه 42 دقيقه اي درمان شناختي رفتاري فردي اجرا شد. براي تحلي داده ها از تحلي كوواريانس يك متغيري و چندمتغيري استفاده شد. نتايج تفاوت معني داري بين گروه آزمايش و گروه كنترل از لحاظ تاثيرگذاري درمان شناختي رفتاري را روي متغيرهاي مورد مطالعه نشان داد. به عبارت ديگر درمان شناختي رفتاري موجب كاهش اضطراب اجتماعي و بهبود كنترل قند خون در وروه دريافت كننده درمان شناختي رفتاري نسبت به گروه كنترل شد. نتايج اين پژوهش نشان داد كه درمان شناختي رفتاري مي تواند به عنوان يكي از مداخلات درماني اثربخش جديد در حوزه ديابت به خصوص در كودكان ديابتي در كنار ساير درمان هاي موجود مطرح شود.