پديد آورندگان :
پيروز، غلامرضا دانشگاه مازندران - گروه زبان و ادبيات فارسي , ستاري، رضا دانشگاه مازندران - گروه زبان و ادبيات فارسي , زارع جيرهنده، سارا دانشگاه مازندران
كليدواژه :
تغزل , رمانتيسيسم سياه , احساس گرايي , شعر دهه سي
چكيده فارسي :
يكي از جريان هاي مهم ادبي كه در شعر ايران در دهه سي، به دنبال كودتاي ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ قوت گرفت، جريان رمانتيسيسمي بود كه در عرصه شعر رواج يافت و به دنبال آن مضاميني سياه با احساس گرايي تند و بي سابقه رايج شد؛ مضاميني كه رمانتيسيسم را از جوهره غنا و تغزل دور كرد؛ به اين معني كه شاعران يا دم از مرگ عشق مي زدند و يا آن را تا پست ترين سطح خود فرو مي كاستند. اين اشعار كه به رمانتيسيسم سياه معروف شده است، مضاميني چون مرگ انديشي، نفرين، عصيان، اظهار به گناه و كفر و بي اخلاقي، شيطان-گرايي، ياس و... را انعكاس مي دهد. برخي منابع، اين اشعار را با عنوان رمانتيسيسم تغزلي تعريف كرده اند، در حالي كه تغزل و رمانتيسيسم سياه، تفاوت هاي اساسي با يكديگر از جمله در جهان بيني، مضامين و عوامل بروز دارند. در اين مقاله پس از بررسي ماهيت و عوامل بروز رمانتيسيسم سياه در ايران، مضامين سياه شايع در شعر شاعراني چون نادر نادرپور، نصرت رحماني، كارو، حسن هنرمندي، حميد مصدق و فروغ فرخزاد ارزيابي شد و نتيجه جستار نشان داد كه با توجه به محور قرار گرفتن مضاميني چون مرگ انديشي، ياس و نوميدي، عصيان و نفرين، ترس، شيطان گرايي، اعتياد و مستي و مخالفت با اخلاق و هنجارهاي اجتماعي، كفر و تقبيح و تمسخر عشق در شعر رمانتيسيسم سياه، نمي توان اين اشعار را رمانتيسيسم تغزلي و عاشقانه ناميد. بر اين اساس، شعر رمانتيك و احساس گراي تند دهه سي، در دو دسته شعر رمانتيسيسم تغزلي و غير تغزلي تقسيم شد.
چكيده لاتين :
One of the most important literary currents that was strengthened in Iran's poetry in the 1950s following the coup d'état of August 19, 1953 was romanticism that prevailed the field of poetry. Dark themes became commonplace with extreme and unprecedented emotions; themes that diverted this version of romanticism from the essence of lyric which often meant that the poets either speak of death of love, or brought it down to its lowest level. These poems, belonging to a current known as dark romanticism, reflect themes such as thoughts of death, feeling of being cursed, rebellion, declaring sin, disbelief and immorality, Satanism, despair, and so on. Some scholars have defined these poems as lyrical romanticism, while lyrical and dark romanticism have fundamental differences, including in their world views, themes and contextual factors. In this article, after examining the nature of dark romanticism and its sentimentalism in Iran, common dark themes in the poems of some poets such as Nader Naderpour, Nosrat Rahmani, Karo, Hasan Honarmandi, Hamid Mosadegh and Forough Farrokhzad are evaluated. The results of the study shows that, with regard to the focus on themes such as thinking of death, disappointment and despair, rebellion and being cursed, fear, satanism, addiction and inebriation, and opposing the ethics and social norms, disbelief and denunciation of love in the poetry of dark romanticism, these poems cannot be identified as lyrical romanticism. Accordingly, romantic and sensual poetry of the 1950s was divided into two categories which is lyrical and non-lyrical romanticism.
