ريشه‌يابي فرهنگ شهادت‌طلبي رزمندگان اسلام در منظومۀ افكار امام خميني

An Explanation of Islamic Combatants` Culture of Martyrdom-Seeking in Imam Khomeini`s Thought

امام خميني رحمه الله پيشتاز نگرش پويا به مفهوم «شهادت» به‌مثابۀ يكي از آموزه‌هاي اجتماعي اسلام بود. به‌ طوري‌كه ماحصل تلاش فكري ايشان در شكل «فرهنگ شهادت‌ طلبي» در جامعۀ ايران معاصر، به ويژه در ميان «رزمندگان اسلام» در دوران دفاع مقدس متجلي شد. اين مقاله درصدد بررسي ريشه‌هاي فكري «فرهنگ شهادت‌ طلبي» در آراي امام خميني رحمه الله به عنوان متفكر ديني نوگرا و رهبر جريان‌هاي سياسي و اجتماعي تأثيرگذار در تحولات سياسي و فكري ايران معاصر است. پرسش اساسي اين پژوهش عبارت است از اينكه آيا ترويج تفسير جديد از مفهوم «شهادت»، توسط امام خميني رحمه الله در ظهور و بروز عملي «فرهنگ شهادت‌طلبي رزمندگان اسلام» مؤثر بوده است؟ در برابر، فرضيۀ پژوهش اين است كه شكل‌ گيري «فرهنگ شهادت‌ طلبي رزمندگان اسلام» در طول دفاع مقدس، منبعث از نشر آراي امام خميني& بوده است كه از دهۀ 1340 در كوران تحولات فكري جامعه شكل گرفته بود.

Imam Khomeini viewed martyrdom as one Islamic social teachings dynamically. His view was of such deep effect that causes culture of martyrdom-seeking to become wide-spread in contemporary Iranian society, more particularly among Islamic combatants during holy defense. The paper has intended to study theoretical roots of the culture of martyrdom-seeking in Imam Khomeni`s thought as a religious modernist scholar and an outstanding socio-political leader influencing contemporary mental and political currents in Iran. Main question of the paper runs as: has Imam Khomeini`s new concept of martyrdom been of any impact on Islamic combatants` culture of martyrdom-seeking? The hypothesis has been thought as: Islamic combatants` culture of martyrdom-seeking is surely known as a consequence of Imam Khomeini`s thought formed from the early 1340s during political and social changes.