جنراليزاسيون عوارض ارتفاعي در توليد نقشه هاي كوچك مقياس مبتني بر نقشه هاي پايه با استفاده از الگوريتم هاي موجود

نقشه، تصوير كوچك شده و قراردادي تمام كره زمين يا بخشي از آن است كه به روش هندسي، روي سطحي مستوي به نمايش در مي آيد. با توجه به محدوديت فضاي نقشه، انتخاب و طراحي عناصر نمايش اطلاعات زمين، نيازمند فرايندي انتخابي، متناسب با اهداف تهيه است تا به كاهش سيستماتيك اطلاعات جغرافيايي پردازد. نقشه ، عوارض زميني را در مقياسي كوچك تر از شكل حقيقي اش به نمايش مي گذارد. هرچه عدد مقياس بزرگ تر باشد، جزئيات كمتري از عوارض قابل نمايش است. با تغيير عدد مقياس بايد ارتباط منطقي ميان عوارض و ابعاد نقشه حفظ شود؛ بنابراين، عوارض بايد به گونه اي حذف شوند كه اين رابطۀ منطقي از بين نرود. همچنين يك نقشۀ كامل در مقياس جديد با توجه به نيازمندي هاي كاربران و اصول و قواعد كارتوگرافي حاصل شود. جنراليزاسيون به عنوان يك فرايند كوچك سازي و توليد نقشه در مقياس كوچك تر، هميشه مورد توجه بوده است. با توجه به مشكلات پيش روي روند توليد نقشه هاي كوچك مقياس و نياز صرف زمان و هزينۀ زياد براي گوياسازي و گستره عمليات ميداني، امروزه اين روش به عنوان يك راهكار اجرايي ضرورت يافته است. به طوركلي، جنراليزاسيون در دو بخش عمده براي عوارض مسطحاتي و ارتفاعي انجام مي شود. در اين مقاله، به بررسي جنراليزاسيون عوارض ارتفاعي به صورت اتوماتيك، شامل نقاط ارتفاعي و منحني ميزان ها پرداخته مي شود. جنراليزه منحني ميزان ها، به دو روش استفاده مستقيم از نقشۀ مبنا يا توليد DEM انجام مي شود. سپس با توجه به عبور عوارض هيدرولوژيكي مانند آبريزها، منحني ها تصحيح مي شوند. در جنراليزاسيون، نقاط ارتفاعي نيز نقاط براساس اهميت و ارتفاع، انتخاب يا حذف مي شوند. درنهايت، عوارض ارتفاعي نقشه هايي با مقياس 100.000/ 1 ، 250.000/ 1 و 500.000/ 1- كه به روش اتوماتيك جنراليزه شده اند نمايش و تجزيه و تحليل مي شوند.