ارزيابي پايداري توسعه بخش حمل و نقل در استانهاي ايران با استفاده از شاخص جاي پاي اكولوژيك

Evaluation of Sustainable Development of the Transport Sector in the Provinces of Iran Using Ecological Footprint Index

شاخص جاي پاي اكولوژيك يكي از مهمترين شاخصهاي اندازه گيري توسعه پايدار در مناطق جغرافيايي است كه رفتارهاي مصرفي ساكنان را مورد ارزيابي قرار مي دهد. در اين مطالعه به دنبال آن بوده ايم تا اين شاخص را براي نيازهاي مصرفي حمل و نقل ساكنان استانهاي ايران برآورد نماييم. علاوه براين محاسبه ظرفيت زيستي و مقايسه آن با جاي پاي اكولوژيك حمل و نقل به ما اين امكان را داد تا استانهاي زيست كُش شناسايي كنيم. نتايج مطالعه نشان مي دهد كه مناطق زيست كش اغلب در كمربند مركزي ايران قرار داشته و شامل استانهاي تهران، البرز، قزوين، قم، اصفهان، مركزي، زنجان، همدان، اردبيل، آذربايجان شرقي و غربي مي باشند. به عبارت ديگر تامين نيازهاي حمل و نقل ساكنان استانهاي فوق در حال تخريب زيست كره مي باشد. در اين ميان مقدار كسري اكولوژيك در استانهاي تهران، البرز و قم بسيار بالاتر از ظرفيت زيستي آنان مي باشد. اما مطالعه حركت هاي همزمان متغيرها نشان از آن دارند كه استانهاي واقع در كمربند مياني كشور هرچند داراي توليد سرانه بالايي هستند، اما اثرات سوء زيست محيطي در آنها بالاست، بنابراين اين استانها دو جنبه مهم توسعه پايدار شهري، يعني محيط زيست و سلامت اجتماعي را فداي رسيدن به توليد بالاتر مي كنند.

The Ecological Footprint has emerged as the world’s premier measure of humanity’s demand on nature. This accounting system tracks، on the demand side (Footprint)، how much land and water area a human population uses to provide all it takes from nature. This includes the areas for producing the resource it consumes، the space for accommodating its buildings and roads، and the ecosystems for absorbing its waste emissions such as carbon dioxide. One of the most innovative methods to calculate and evaluate the effects of human behavior on the environment and surrounding geography is the method of ecological footprint that popular in recent years has been many of the communities. In this study، we have attempted that estimating the ecological footprint index for the transportation demand of the residents in the provinces of Iran. Moreover، the calculating and comprising the biological capacity and ecological footprint of transportation demand of the residents in the provinces of Iran allowed us to identify biocide provinces. The results show that the biocide areas are most central of Iran and include the provinces of Tehran، Alborz، Qazvin، Qom، Isfahan، Markazi، Zanjan، Hamadan، Ardabil، East Azerbaijan and West Azerbaijan. In other words، obtaining transportation demand of resident’s provinces is with the destruction of the biosphere. But the study the changing of the variables shows that provinces with high per capita production have higher crimes، so the states immolated two important aspects of sustainable urban development، the environment and social، to achieve higher production.