«الهيات تخريب» نگاهي بر خاستگاه و ماهيت تفكرات ديني هايدگر متقدم

An Overview of the Origins and Nature of Early Heidegger’s Religious Thinking

وضعيت نابسامان اجتماعي، سياسي و فرهنگي اروپا (و به ويژه آلمان) در آغاز سده بيستم، هايدگر جوان را به سمت و سوي اين پرسش فراخواند كه: « نقش و مسئوليت يك متفكر در جامعه چيست؟» او در اين زمينه نقش مهمي را براي تعاليم، عقايد و علايق ديني شخصي خود قائل بود، چرا كه احساس مي كرد با ايجاد تعامل ميان دين و فلسفه، مي توان ميراث فكري و فرهنگي واحدي را براي كل مردم اروپا به وجودآورد و از اين طريق مسئوليت خود را به عنوان يك متفكر در برابر آن وضعيت ناگوار ايفا كرد. راهكار او براي اين منظور طرح «الهيات تخريب» بود. الهيات تخريب اين امكان را فراهم مي كرد تا او گذشته (سنت اوليه مسيحي) را هم به عنوان معيار انتقاد حال (سنت متزلزل فلسفي و ديني غرب) و هم امكاني براي زندگي آينده (اصيل بودن) تبديل كند. بنابراين، در تحقيق حاضر نشان مي دهيم كه راهكار هايدگر براي ايجاد ميراث فكري و فرهنگي واحدي كه در نهايت به شكل گيري الهيات تخريب منجر مي شود، از يك طرف موجب همدلي يا ديالوگ او با سنت اوليه مسيحي و برخي شخصيت هاي بزرگ آن (از قبيل پولس، اگوستين، اكهارت، لوتر، شلايرماخر و كيركگارد) مي شود و از طرف ديگر زمينه را براي انتقاد جدي از الهيات و فلسفه سنتي (يا آنچه هايدگر آن را ماهيت انتو تئولوژيكي غرب مي نامد) مهيا مي كند.

The turbulent social، political and cultural situation in Europe (and especially Germany) in the early twentieth century led young Heidegger to the question “what is the role and responsibility of the intellectual in society?” He maintained، in this regard، an important role on his own personal religious education، convictions and interests، because he believed that by creating interaction between religion and philosophy one can shape the unique intellectual and cultural heritage for the whole people of Europe، and thereby، play his own responsibility as an intellectual against that unfortunate situation. Accordingly، his response to this situation was Destruction Theology. It enables him to transform the past (i.e. the early Christian tradition) into both a critical measure of the present (i.e. uncertain philosophical and religious tradition of the west) and a possibility for the future life (i.e. authenticity).Therefore، the aim of this paper is to show that Heidegger’s solution to create a unique intellectual and cultural heritage، which eventually led to the formation of destruction theology، causes، on the one hand، an empathy or dialogue with the early Christian tradition and some of its great characters (such as Paul، Augustine، Eckhart، Luther، Schleiermacher and Kierkegaard) ، and provides background، on the other hand، for serious criticism of traditional philosophy and theology (or what Heidegger calls the Onto-Theo-Logical nature of the west).