تجربه وحياني و مقوله خيال نزد ابن عربي

The experience of revelation and the notion of imagination according to Ibn-Al-Arabi

بنا به راي ابن عربي، عالم مقيد يا خيال منفصل، حضرتي است از حضرات ذومراتب الهي كه در آن موجودات دو عالم مجرد و مادي، تمثل مي يابند. درك اين ظهور، از طريق كشف صوري امكان پذير است، زيرا موجودات ظاهر در اين ساحت از وجود، هم از لطافت تجرد برخوردارند و هم قابليت آن را دارند كه مانند موجودات مادي، محسوس واقع شوند. درك اين موجودات، بسته به استعداد عين ثابت فرد مدرك و اقتضائات اوست؛ با وجود اين، واقع نمايي آن، مخدوش به پيش داشته ها و پيش باورها نبوده و از آنها آزاد است. اين نظر در مقابل نظريه هايي قرار مي گيرد كه يا جانب تجرد محض حقيقت را مي گيرند (مانند نظريه شلايرماخر) يا جانب ذهنيت محض را (مانند عقيده گادامر). بنابراين، حل پرسش درك مثالي و خيالي وحي، به تصديق و باور به ساحتي از وجود منوط است كه اضداد را در خود جمع مي كند و در عين توفيق بين ذهن و عين، از عينيت كامل برخوردارند.

According to Ibn-Al-Arabi، the bound world or detached imagination is a divine graded excellency in which both the abstract and material world are exemplified. Perception of such manifestation is possible through formal discovery; because the creatures that appear in this realm، have both the delicacy of abstraction and the ability to be tangible like material things. Perception of these creatures depends on the one’s proven talent and requirements. Nevertheless، such realism is not distorted by what was already believed or possessed and it is free. This opinion is against other opinions that either support pure abstraction of truth (such as Schleiermacher’s view) or pure mentality (such as Gadamer’s view). Therefore، the question of perception by example or imagination is subjected to recognizing and believing a realm of existence in which paradoxes come together and despite the success between subjectivity and objectivity، benefits from complete objectivity.