سياست تقسيم سود در شركت هاي خانوادگي و غير خانوادگي: مطالعه تجربي شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

Dividend Policy in Family and Non-Family Companies: Empirical Evidence from Companies listed on Tehran 9fock Exchange

هدف اين پژوهش بررسي سياست تقسيم سود در شركت ‏هاي خانوادگي و مقايسه آن با شركت‏هاي غيرخانوادگي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زماني 1385 تا 1393 است. در اين راستا، سياست تقسيم سود شركت‏هاي خانوادگي و غيرخانوادگي با استفاده از آزمون U من-ويتني مقايسه شد. افزون براين، با استفاده از مدل رگرسيون خطي، رابطه مالكيت خانوادگي و حضور اعضاي خانوادگي در هيات مديره با سود تقسيمي مورد بررسي قرار گرفت. نتايج حاصل از اين مطالعه نشان مي‏ دهد كه به طور كلي تفاوت معناداري بين تقسيم سود در شركت‏ هاي خانوادگي و غيرخانوادگي وجود دارد و به طور ميانگين، شركت‏ هاي خانوادگي سود نقدي كمتري بين سهامداران تقسيم مي كنند. افزون بر اين، يافته هاي تجربي حاصل از بررسي رابطه بين نوع مالكيت و ميزان سود تقسيمي (با كنترل متغيرهاي اندازه شركت، بازده دارايي‏ ها، اهرم مالي و فرصت هاي رشد) حاكي از وجود رابطه معكوس معنادار بين اين دو متغير است.

The purpose of this study is comparing dividend policy of family and nonfamily companies listed on Tehran Stock Exchange (TSE) during the period 1385 to 1393. In this regard, dividend policy of family and nonfamily firms were compared using the independent-t test. Moreover, the relationship between family ownership and family members in the board of directors with dividend policy was investigated using the linear regression model. The results of this study show that in general there is a significant difference between the dividend policy in family and non-family firms; So that the family firms divide fewer dividends between shareholders. Moreover, the relationship between ownership type and the presence of family members in the board of directors with the dividends (by controlling the effects of company size, return on assets, financial leverage and growth opportunities) indicate that there is a significant inverse relationship between these two variables.