تاثير آموزش هوش هيجاني بر ارتقاي هوش هيجاني در دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران پزشكي در سال 94-1393

The impact of emotional intelligence instruction on emotional intelligent improvement in students of Islamic Azad University, Tehran Medical Branch in 2014-2015

سابقه و هدف: هوش به عنوان يكي از وجوه قابل توجه در سازش يافتگي افراد با محيط و از عوامل مهم تفاوت فردي به شمار مي رود. اين پژوهش با هدف تعيين تاثير آموزش راه كارهاي مبتني بر هوش هيجاني بر ارتقاي هوش هيجاني دانشجويان پزشكي درتهران انجام شد. روش بررسي: پژوهش حاضر شبه آزمايشي از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري، دانشجويان پزشكي شاغل به تحصيل در سال تحصيلي 94-1393 در واحد پزشكي تهران بودند كه 40 نفر به روش تصادفي انتخاب و در دو گروه آزمايشي و گواه تقسيم شدند. ابزار گردآوري اطلاعات اين پژوهش پرسش نامه استاندارد هوش هيجاني بار- آن بود. براي دانشجويان گروه آزمايش 8 جلسه آموزش برگزار شد. يافته ها: بين ميانگين امتيازات كسب شده گروه آزمايش قبل و بعد از آموزش، اختلاف آماري معني داري وجود داشت. آزمون آماري T مستقل نشان دهنده تغيير در عملكرد گروه آزمايش بعد از مداخله نسبت به گروه شاهد بود (05/0>p). نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه آموزش هوش هيجاني بر مهارت هاي درون فردي مقابله با فشار و خلق تاثير دارد، گرچه اين آموزش بر مهارت هاي بين فردي و سازگاري دانشجويان تاثير نداشت.

Background: Intelligence is one of the big standards in present arrangement with the society and important factors of difference between persons. This study aimed to investigate impact of emotional intelligent education on emotional intelligent improvement among medical students of Tehran Medical Branch. Materials and methods: This quasi- experimental study with pre-test and post – test design with was done on all medical students of Tehran Medical Branch in year 2014-2015. 40 students were selected by simple random sampling and assigned in two groups. Bar – on standard emotional intelligent questionnaire (2002) was used. The experimental group received eight training sessions. Results: There was significant relationship between reduced mean score of experimental group، before and after the training. T- test statistical test indicated changes in the performance of experimental group related to control group (P<0.05). Conclusion: The results showed that emotional intelligence education had impact on personal skill، general mood and coping with stress; though this training did not have impact on interpersonal skills and adaptability among students. Keywords: Emotional intelligent education, Personal skills, Interpersonal skills, Coping with stress, General mode, Adaptability