تاثير معماري در طراحي لرزه اي سازه ها

گرچه مقاومت ساختمان ها در برابر زمينلرزه از طريق تأمين ضوابط و مقررات سازه اي تحقق مي يابد، اما طرح معماري و ضوابط مربوط به آن، نقش مهمي در ارتقاي عملكرد لرزهاي ساختمان ها ايفا مي كند. معماري هنر است و طراحي ساختمان تركيب مهندسي، هنر، طبيعت، منظر، فرهنگه اقليم و ... است. معماران بايد در طراحي هاي خود به زمينلرزه نگاه ويژهاي داشته باشند. بديهي است طراحي سازه يك ساختمان با هر شكل معماري و بر هرنوع بستر خاكي ميسر استه اما بررسي سوابق زمين لرزه هاي گذشته نشان داده رفتار يك سازه متقارن با معماري ساده و منظم، با يك سازه پيچيده در زمان وقوع زمينلرزه يكسان نيست. با توجه به اينكه فرم ساختمان معمولاً در مراحل اوليه طراحي شكل مي گيرد، در طرح معماري مي توان با انتخاب فرمهاي مناسب ظرفيت مقابله ساختمان را در برابر زمينلرزه افزايش داد. معمار ساختمان بايد امكان طرح مناسب لرزه اي سازه را فراهم كند و مهندس سازه تحقق اهداف كاركردي و زيبايي شناختي را امكان پذير نمايد . ارتباط مستقيم و هماهنگ مهندسان معمار و سازه به بهبود عملكرد و شكل گيري يك ساختمان زيبا از لحاظ معماري و مقاوم از لحاظ سازه اي تاثير گذار است. طراحي سازههايي با پلان پيچيده و نامتقارن و ايجاد تغييرات در ارتفاع و استفاده از زواياي غير قائمه، موجب پيچشي و خرابي در محلي گوشه ها مي شود. هرچه پيكربندي ساختمان در پلان و ارتفاع سادهتر و منظم تر شود، خسارات سازه اي ناشي از زمين لرزه كاهش خواهد يافت