مطالعه تجربي جهت گيري مسير ابزار در فرزكاري قطعات جدارنازك يك سرگيردار

انتخاب بهينه استراتژي هاي مسير و جهت گيري ابزار در فرايند فرزكاري مسئله اي مهم در ماشينكاري قطعات جدارنازك مانند پره ها و ايرفويل هاست. انتخاب مناسب منجر به صرفه جويي در زمان ماشينكاري و بهبود كيفيت سطح قطعه كار و افزايش عمر ابزار مي شود و علاوه بر بالارفتن قابليت توليد، هزينه ها را نيز كاهش مي دهد. در اين مقاله، آثار جهت گيري ابزار در ماشينكاري سطوح انحنادار قطعات جدارنازك آلومينيومي يك سرگيردار به وسيله فرايند فرزكاري سه محوره با فرز انگشتي سركروي مورد بررسي قرار گرفته است تا بهترين صافي و يكپارچگي سطح ماشينكاري شده و كمترين مقادير نيروهاي ماشينكاري به دست آيد. چهار استراتژي مورد بررسي عبارت اند از: عرضي رو به داخل، عرضي رو به خارج، طولي رو به داخل و طولي رو به خارج. در حين فرزكاري نيروهاي ميانگين ماشينكاري در جهات مختلف اندازه گيري مي شوند و توپوگرافي سطحي ماشينكاري شده به وسيله ميكروسكوپ نوري ارزيابي مي شود و در انتها روي نمونه ها تست زبري سنجي انجام مي شود. براساس اندازه گيري نيروهاي فرزكاري، زبري سنجي و بررسي توپوگرافي سطوح ماشينكاري شده مشخص مي شود كه در فرزكاري سطوح انحنادار قطعات جدارنازك آلومينيومي يك سرگيردار، روش عرضي رو به داخل بهترين استراتژي فرزكاري و حالت طولي رو به خارج، غيرمطلوب ترين استراتژي مسير حركت ابزار فرزكاري مي باشد.