جايگاه «نشانه شناسي شهر ايراني» در گردشگري در راستاي آينده پژوهي برنامه ريزي شهري و توسعه پايدار

The Significance of Iranian Urban Semiotics in Tourism in Line with Future Study of Urban Planning and Sustainable Development

انتخاب عنوان «سال جهاني گردشگري پايدار: ابزار توسعه» توسط مجمع عمومي سازمان ملل متحد براي سال 2017 اهميت توجه به ميراث غني تمدن هاي گوناگون و ارزش هاي ذاتي فرهنگ هاي مختلف را بيان مي دارد. بنابراين نقش گردشگري در رعايت ارزش هاي فرهنگ هاي مختلف كاملا آشكار مي باشد. از سويي ديگر ساختار شهرها برآيند تفكرات و جها ن بيني ملل و تمدن ها هستند. ساختار شهرهاي ايراني نيز داراي مشخصه هايي مي باشد كه هويت را در كالبد آنها شاخص نموده است. اگر چه در عصر حاضر شاخص هاي مادي و كمي به عنوان وجه تمايز شهر و انواع مجتمع هاي زيستي ديگر به كار گرفته مي شود، ولي از توجه به اين نكته اساسي نيز نبايد غفلت كرد كه در طول تاريخ ابعاد معنوي و فرهنگي و كيفي نيز در تعريف شهر، نقشي شايان توجه ايفا نموده است. در ساختار شهر، نشانه شناسي براي تحليل هويت شهر بسيار قابل توجه مي باشد. استفاده معنادار از نشانه هاست كه در كانون اهميت نشانه شناسي قرار دارد. هدف اصلي اين نوشتار تبيين مفهوم گردشگري پايدار در شهر ايراني به عنوان راهكاري براي توسعه پايدار مي باشد. اين تحقيق بر اساس نوع داده ها و متغيرها، تحقيقي كيفي است. روش تحقيق به صورت توصيفي- تحليلي و جمع آوري اطلاعات به صورت ميداني- اسنادي مي باشد. متغير مستقل تحقيق با توجه به موضوع پژوهش، گردشگري پايدار و متغير وابسته نيز ادراك محيطي است. در اين راستا توجه به مفهوم نشانه شناسي شهري و به تبع آن توجه به مولفه هاي هويت كالبدي شهر به عنوان ابزاري براي توسعه گردشگري پايدار در نظر گرفته شده است. در مرحله بعد ضمن تحليل مطالعات صورت گرفته به ارائه مدل پيشنهادي در راستاي توجه به گردشگري پايدار با استفاده از ابزار پيشنهادي (نشانه شناسي) پرداخته مي شود. نتايج حاصل حاكي از اين است كه مي توان با بازنمايي مولفه هاي هويت كالبدي شهرها و توجه به نشانه شناسي شهري در راستاي گردشگري پايدار كه يكي از اهداف توسعه پايدار مي باشد گام برداشت.

Nominating 2017 as “InternationalYear of Sustainable Tourism for Development” by the United Nations General Assembly shows the significance of paying more attention to the rich heritage of various civilizations and intrinsic values of different cultures. So، the role of tourism in observing the values of different cultures is evident. On the other hand، urban structures are the outcome of different civilizations and nations’ thoughts and ideologies. The structure of Iranian cities is characterized by features that make identity in their physical architecture. Although in the modern age materialistic، quantitative indicators are used to distinguish cities and other types of residential complexes. It should not be disregarded that during the history spiritual، cultural، qualitative factors have played a significant role in defining cities. In the urban structure، semiotics is used frequently to analyze the urban identity. The meaningful use of signs and symbols focuses out attention on semiotics. The main objective of this paper is to explain the concept of sustainable tourism in Iran as a strategy for sustainable development. Therefore، this study is a qualitative research in terms of data and used variables. In addition، a descriptive-analytical method was used to investigate the relationship between the research variables. The data were collected through documents and field studies. The independent variable was sustainable tourism and environmental perception was used as the dependent variable. Furthermore، urban semiotics and urban physical identity were considered as a tool for sustainable tourism development. Then the literature in the field was reviewed to develop a model based on sustainable tourism using the proposed tool (semiotics). The results of the study suggested that sustainable tourism development can be realized by reproducing components of physical identity of cities and using urban semiotics.