بررسي تطبيقي اشعار سهراب سپهري و سن ژون پرس با نگاهي به عرفان شرق دور

A Comparative Analysis of Saint John Perse and Sohrab Sepehri with a Glance at Far-Eastern Theosophy

سهراب سپهري و سن ژون پرس، دو شاعر بزرگ در ادبيات فارسي و فرانسه هستند كه ساختار شعر، عرفان، طبيعت‏ گرايي و مضامين مشترك در آثارشان به حدي است كه بررسي تطبيقي اشعار اين دو را ميسر مي ‏سازد. سپهري و پرس، هر دو با دوري­ جستن از فضاي شهر، به عرفان شرقي و طبيعت براي آرام ­ساختن روح خود پناه برده ‏اند؛ عرفاني كه گاه در شعر يكي به عرفان اسلامي و ايراني و در شعر ديگري به فلسفه اسپينوزايي نزديك شده ‏است.آنچه در شعر هر دو شاعر آشكارا قابل درك است، فاصله­ گرفتن دو شاعر از جامعه، حوادث و رخدادهاي اجتماعي و سياسي آن است. در اين مقاله با بررسي اشعار سپهري و پرس، از دو منظر مكتب فرانسوي و نيز مكتب آمريكايي ادبيات تطبيقي، نشان مي‏ دهيم كه دو شاعر كه هريك تأثيري ژرف بر شعر سرزمين خود گذاشته ‏اند، با فاصله­ گرفتن از دنياي مدرن، در تكاپوي ساخت دنيايي در ژرفاي طبيعت هستند.

Shared poetry structure, theosophy, naturalism and themes in the works of Sohrab Sepehri and Saint John Perse, the French poet of early 20th century, is so frequent that renders the comparative analysis of the two poets’ works possible. Distancing themselves from urban environment, both sought refuge to the eastern theosophy and nature to pacify their soles. In poems of Sepehri, this theosophy approaches the Islamic and Iranian theosophy, and in the works of Saint John Perse, it follows the Philosophy of Spinoza. In this study, it is tried to compare the works of the two poets from the view of French and American schools of comparative literature. This kind of comparative analysis can explain the reasons why the two poets distanced themselves from society and socio-political events.