نقش ميانجيگري خودكارآمدي در ارتباط بين مهارت حل مسئله و هوش فرهنگي

The Mediating Self-Efficacy Role in the Relationship between Students' Problem-Solving Skill and Cultural Intelligence

اين پژوهش با هدف بررسي ارتباط مهارت حل مسئله با خودكارآمدي و هوش فرهنگي در دانشجويان با رويكرد توصيفي از نوع همبستگي اجرا شده است. جامعه آماري شامل تمامي دانشجويان شهر دوشنبه بود كه با توجه به نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي دانشجويان دانشكده زبان شناسي به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل سه پرسش نامه استاندارد مهارت حل مسئله ( Heppner & petersun،1982)، هوش فرهنگي ( Early & Ang،2004) و خودكارآمدي تحصيلي (Une & Feranmen،1998) بود. پايايي پرسش نامه ها از راه محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ به ترتيب ۰/۸۶، ۰/۸۵ و ۰/۹۰ بدست آمد. روش تحليل داده ها مدل معادله هاي ساختاري بود. نتايج نشان دادند كه مهارت حل مسئله و خودكارآمدي پيش بيني كننده معني داري براي هوش فرهنگي بود، هم چنين، مهارت حل مسئله با واسطه گري خودكارآمدي در هوش فرهنگي نقش داشته است. محاسبه اثر مسيرهاي ساختاري حاكي از آن بود كه مهارت حل مسئله به گونه مستقيم ۰/۵۳ و غيرمستقيم ۰/۱۰ و در كل ۰/۶۳ در هوش فرهنگي نقش داشته است، نقش خودكارآمدي بر هوش فرهنگي به گونه مستقيم ۰/۲۳ بود. هم چنين، نقش حل مسئله به گونه مستقيم در خودكارآمدي ۰/۴۲ بود. مقدار واريانس تبيين شده نشان داد كه 17 درصد واريانس خودكارآمدي با مهارت حل مسئله و 44 درصد واريانس هوش فرهنگي با مهارت حل مسئله و خودكارآمدي قابل تبيين است.

The aim of this research was to investigate the relationship between problem-solving skill and self-efficacy and cultural-intelligence of university students with descriptive correlational approach. The research population was all Dushanbe students and according to the multistage cluster sampling، students of the linguistics college were selected for the sample size. Research tools included standard questionnaires problem solving skills by Heppner and Peterson (1982)، Cultural Intelligence Ong (2004) and Academic self- efficacy Own and Furman (1988). The reliability of the questionnaires was assessed through Cronbach's alpha coefficient، that vary from. 0/86،. 0/85 and 0/90 respectively. The data analysis method was structural equations. The results showed that problem-solving skills and self-efficacy were a significant predictor for cultural intelligence. Moreover، the problem solving skills، mediated through self-efficacy had effects on cultural intelligence. The assessed effect of structural paths showed that problem-solving skill had directly affect (0/53) and indirectly (0/10) and in general (0/63) on cultural intelligence. The role of self-efficacy on cultural intelligence was directly 0/23. and also the role of problem-solving in self-efficacy was 0/42 directly. The amount of specified variance showed that 17% of self-efficacy variance is specifiable by problem-solving skill and 44% of cultural intelligence variance is specifiable by problem-solving skill and self-efficacy.