بررسي همگرايي رفاه اجتماعي استان هاي ايران با استفاده از تكنيك غيرخطي استار فضايي

The Convergence of Social Welfare in the Iranian Provinces Using Spatial STAR Nonlinear Technique

رفاه اجتماعي يكي از معيارهاي مناسب براي بررسي وضعيت كلان و ارزيابي عملكرد سياست گذاران در جامعه است كه در صورت واگرايي رفاه اقتصادي بين مناطق مختلف، شكاف طبقاتي و نابرابري در جامعه گسترش خواهد يافت كه اين امر از منظر سياست گذاري مطلوب نمي باشد، از اينرو از منظر سياست گذاران اقتصادي تلاش براي همگرايي رفاه اجتماعي مناطق حائز اهميت است. براي اين منظور، در اين مقاله سعي شده است، همگرايي رفاه اجتماعي استان هاي ايران با استفاده از تكنيك غيرخطي استار فضايي طي دوره زماني 1392-1379 مورد بررسي قرار گيرد. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد بين استان هايي كه داراي اثرات فضايي نيستند، همگرايي وجود دارد و سرعت همگرايي در بين اين گروه از استان ها برابر با ۳/۱۲۸۹ است. همچنين، نتايج حاكي از آن است كه بين استان هايي كه در آنها اثرات فضايي مشاهده مي شود، همگرايي وجود ندارد.

Social welfare is one of the suitable criteria for macroeconomic situation reviewing and policymakers performance evaluating in society. Therefore، social welfare convergence of regions is an important issue. Owing to the increment of social classes’ gap and inequality in society، politicians consider the social welfare convergence of regions to tackle the mentioned problem. To this end، the purpose of this paper is to investigate the convergence of social welfare of Iranian provinces with using spatial STAR nonlinear techniques during 2000-2013. The results indicate that there is a convergence between provinces that they have not spatial effects. In addition، the convergence speed in this group of provinces is equal to 3.1289. Also، the results indicate that there is not a convergence between the provinces that they have the spatial effects.