بررسي اثرات همزمان سازي سطوح مختلف انرژي و پروتئين بر فراسنجه هاي تكنيك توليد گاز

The study of synchrony effect of starch and rumen degradable protein concentrations by gas production technique

زمينه مطالعاتي: همزمان سازي انرژي و پروتئين در شكمبه گاوهاي شيرده يكي از مباحث مهم در تغذيه گاوهاي پرتوليد ميباشد. هدف: در مطالعه حاضر به منظور ارزيابي اثرات همزمان سطوح مختلف نشاسته و پروتئين قابل تجزيه در شكمبه در جيره هاي كاملا مخلوط بر روي فراسنجه هاي توليد گاز، ماده خشك تجزيه شده بطور حقيقي، توليد پروتئين ميكروبي، غلظت نيتروژن آمونياكي، توليد اسيدهاي چرب فرار و متان با استفاده از تكنيك توليد گاز طراحي گرديد. روش كار: در مطالعه حاضر از چهار سطح پروتئين قابل تجزيه در شكمبه ) 5 / 9 ، 5 / 10 ، 5 / 11 و 5 / 12 بر اساس درصدي از ماده خشك( و پنج سطح نشاسته ) 20 ، 23 ، 26 ، 29 و 32 بر اساس درصدي از ماده خشك( استفاده گرديد كه در نهايت منتج به 20 جيره گرديد. نتايج: نتايج نشان داد كه با افزايش غلظت نشاسته براي سطوح 5 / 10 ، 5 / 11 و 5 / 12 درصد پروتئين قابل تجزيه در شكمبه، مقدار گاز توليدي از بخش با سرعت تجزيه پذيري بالا ) V1 ( بصورت خطي افزايش يافت در حاليكه براي سطح 5 / 9 درصد پروتئين قابل تجزيه در شكمبه، اين روند درجه دوم بود. لازم به ذكر است كه مقدار ماده خشك تجزيه شده بصورت حقيقي براي جيرههاي حاوي 5 / 11 درصد پروتئين قابل تجزيه بيشترين بود (P < 0.05)در حاليكه فراسنجه هايي از قبيل بخش پذيري، توليد بيوماس ميكروبي و بازدهي توليد بيوماس ميكروبي براي جيره هاي حاوي 5 / 12 درصد پروتئين قابل تجزيه بيشترين بود (P < 0.05)در مطالعه حاضر مشاهده گرديد كه هر دو شاخص بخش پذيري و بازدهي توليد بيوماس ميكروبي، در جيره هاي حاوي 5 / 12 درصد پروتئين قابل تجزيه و 26 درصد نشاسته بيشترين بود. نتيجه گيري نهايي: نتايج اين مطالعه بيانگر اين واقعيت ميباشد كه حتي در سطوح بالاتر از حد نرمال پروتئين قابل تجزيه درشكمبه وجود مقادير بالاتر از 26 درصد نشاسته )بر اساس ماده خشك( نه تنها به افزايش بازدهي توليد بيوماس ميكروبي منجر نميگردد بلكه باعث اتلاف مقادير بيشتري از مواد مغذي خوراك در قالب گازهاي دفعي و در نتيجه كاهش شاخص بخش پذيري ميگردد.

BACKGROUND: Synchronization between energy and protein is an important topic in feeding programs of high producing lactating cows OBJECTIVES: Effects of four concentrations of rumen degradable protein (RDP) (9.5, 10.5, 11.5 and 12.5%) and five concentrations of starch (20, 23, 26, 29 and 32%) on gas production measurements from different pools (fast and slow) after 96 h of incubation, microbial biomass production, partitioning factor (mg of truly digested DM/ml of gas produced), short-chain fatty acids (SCFA) and methane after 24 h of incubation of a total mixed ration were evaluated in vitro. RESULTS: Increasing starch within each RDP concentration resulted in a linear increase for diets with 10.5, 11.5 and 12.5% RDP, whereas diets with 9.5% RDP had a quadratic pattern in gas production from the rapidly degradable pool as starch concentration increased. Conversely, gas production from the slowly degradable pool decreased linearly for all RDP concentrations except for diets containing 9.5% RDP, which exhibited a cubic pattern. The in vitro truly degraded dry matter (DM) was greatest (P<0.05). in diets with 11.5% RDP, while other variables like partitioning factor (PF), microbial biomass production (MBP) and efficiency of microbial biomass production (EMBP) were greatest (P < 0.05) in diets with 12.5% RDP. Increasing starch concentration resulted in greater degraded DM but a decrease in ammonia nitrogen concentration (P<0.05). More DM was degraded in both 11.5 and 12.5% RDP diets, which also led to greater microbial mass production. Increasing starch decreased total SCFA of the diets. The influence of starch on propionate concentration was similar to that noted in the PF, MBP and EMBP of the diets. CONCLUSIONS: Overall, partitioning factor and efficiency of microbial biomass production are more reliable criteria to use in evaluating differences in energy and protein concentrations of total mixed ration than total gas production and degraded DM.