مقايسه تصويرسازي ذهني و تمرين بدني بر تعادل پوياي بيماران اسكلروسيس چندگانه

A Comparison of Mental Imagery and Physical Practice on Dynamic Balance in Patients with Multiple Sclerosis

هدف از اين مطالعه بررسي تاثير تصويرسازي ذهني و تمرين بدني بر تعادل پوياي بيماران مرد اسكلروسيس چندگانه بود. مطالعه حاضر نيمه‌تجربي و جامعه آماري شامل بيماران مرد اسكلروسيس چندگانه شهر اهواز در سال 1391 بود (300 نفر). براي نمونه‌گيري از پرسشنامه تصويرسازي بينايي و حسي-حركتي و مقياس EDSS در بين جامعه مورد نظر استفاده شد. در نهايت 33 نفر با توانايي تصويرسازي يكسان و داراي اختلال متوسط در مقياس گسترش‌يافته ناتواني انتخاب شدند و به‌صورت تصادفي در سه گروه تصويرسازي ذهني-تمرين بدني(11نفر)، تصويرسازي ذهني (11نفر) و تمرين بدني (11نفر به‌عنوان گروه كنترل) قرار گرفتند.آزمون بلند شدن و رفتن زماندار براي ارزيابي تعادل پويا در پيش آزمون، پس آزمون و آزمون يادداري استفاده شد. برنامه تمريني، 3 جلسه در هفته به مدت شش هفته بود. آزمون يادداري دو هفته پس از آخرين جلسه تمريني گرفته شد. بعد از بررسي نرمال بودن داده ها و برابري واريانس ها، داده ها به روش آماري تحليل واريانس يكراهه با اندازه گيري تكراري، تحليل واريانس يكراهه و آزمون تعقيبي توكي تحليل شد. نتايج نشان داد كه بين گروه ها در مرحله پس‌آزمون (02/0=P) و يادداري (003/0=P) تفاوت معنا داري وجود دارد و در هر دو مرحله گروه تركيبي در مقايسه با گروه هاي ديگر اجراي بهتري داشت. با توجه به نتايج تحقيق، تصويرسازي ذهني را مي توان به‌عنوان يك روش كاربردي براي عملكرد بهتر تعادل پوياي افراد اسكلروسيس چندگانه محسوب كرد.