سنجش ميزان بهرمندي از قابليت هاي رنگ در راستاي بهبود كيفيت خيابان هاي شهري؛ نمونه موردي: خيابان سپه اصفهان

Assessment of Using Color Capabilities in order to Improve the Quality of Urban Streets, Case Study: Sepah Street in Isfahan

رنگ از طرق مختلف بر انسان تاثير گذاشته و مي تواند بازتاب فرهنگ، باورها، رفتار و نيز احساسات مردم باشد. به اين ترتيب به منظور به كارگيري بهينه آن و خلق محيط ها و فضاهاي شهري پاسخده، شناخت ويژگي هاي رنگ ضروري به نظر مي رسد. بهره گيري ناآگاهانه، بدون مطالعه و غيرتخصصي از رنگ و عدم توجه به تاثيرات آن بر انسان، در شهرها منجر به توليد فضاهايي مي شود كه پاسخگوي نيازهاي كاربران نيست. هدف پژوهش حاضر ارايه روشي جهت ارزيابي ميزان بهره مندي فضاهاي شهري از پتانسيل هاي رنگ با توجه به سطح نياز، سطح مواجهه با رنگ و كيفيت هاي مورد انتظار از فضا مي باشد. پرسش پژوهش اين است كه چه رابطه اي ميان سطوح تاثير رنگ بر انسان و كيفيت هاي محيطي وجود داشته و چگونه در يك فضاي داده شده از ظرفيت هاي رنگ براي ارتقا كيفي محيط، بهره گرفته شده است. به منظور پاسخ به پرسش مطرح شده، نخست با شناخت جنبه هاي مختلف تاثيرگذاري رنگ بر انسان و سپس با تبيين مدل نيازهاي انساني مازلو در شش سطح، ماتريسي تشكيل داده شد تا دو مورد نام برده رديف ها و ستون هاي آن را تشكيل دهند. سپس با توجه به ميزان رابطه آيتم ها در ماتريس از طريق مطالعه ادبيات موضوع، تعدادي از خانه ها علامت خوردند. در گام بعدي كيفيت هاي طراحي شهري با توجه به مدل مراتب نياز مازلو در سطوح گوناگون تبيين شد كه حاصل آن انطباق سطوح تاثير رنگ بر انسان و كيفيت هاي طراحي شهري است. در مرحله بعد با تبيين چارچوب نظري، دسته بندي سطوح ماتريس كيل هنگ در چهار سطح، رابطه رنگ و كيفيت هاي محيطي در خيابان سپه با استفاده از تكنيك دلفي مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته ها نشان داد نيازهاي سطح يك در مورد مطالعاتي بيشتر مورد توجه قرار گرفته و پاسخ مصاحبه شوندگان در مورد ميزان بهره مندي فضا از پتانسيل هاي رنگ نسبتاً در همه سطوح (از بسيار خوب تا بسيار ضعيف) به ميانگين 20 درصد نزديك بود.