عنوان مقاله :
مقايسه دو شدت تمرين هوازي (كم شدت و شدت بالا) بر بيان پروتئين پريليپين 2 عضله اسكلتي، سطوح سرمي گلوكز و انسولين موش صحرايي ديابتي شده با استرپتوزوسين
عنوان فرعي :
Comparison of Two Intensities of Aerobic Training (low intensity and High Intensity) on Expression of Perlipin 2 Skeletal Muscle, Serum Glucose and Insulin levels in Streptozotocin-Diabetic Rats
پديد آورندگان :
بنی طالبی ابراهیم نويسنده گروه علوم ورزشی، دانشگاه شهركرد، شهركرد، ایران، Banitalebi E , فرامرزی محمد نويسنده گروه علوم ورزشی، دانشگاه شهركرد، شهركرد، ایران، Faramarzi M , محبی عبدالناصر نويسنده گروه علوم درمانگاهی، دانشگاه شهركرد، شهركرد، ایران Mohebi A
سازمان :
گروه علوم ورزشی، دانشگاه شهركرد، شهركرد، ایران،
كليدواژه :
تمرين استقامتي , ديابت , Insulin resistance , PLIN2 , تري گليسيريدهاي درون عضلاني , پريليپين 2 , مقاومت به انسولين , diabetes , intramuscular triglycerides , Endurance training
چكيده فارسي :
چكیده:
زمینه و هدف: اختلال متابولیسم چربی در ایجاد مقاومت به انسولین در عضلات اسكلتی نقش مهمی ایفا میكند و پروتئینهای قطره چربی همچون پریلیپین2 (PLIN2) در تنظیم سوخت و ساز چربی داخل سلولی مؤثر است. از جمله مسیرهای پیشنهاد شده برای اعمال اثرات فعالیت استقامتی در بیماریهای متابولیك، تأثیر فعالیت بدنی بر لیپولیز درون عضلانی است، لذا هدف از این مطالعه مقایسه دو شدت تمرین هوازی(كم شدت و شدت بالا) بر بیان پروتئین PLIN2 عضله اسكلتی، سطوح سرمی گلوكز و انسولین موش صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوسین بود.
روشبررسی: در این مطالعه تجربی، تعداد 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار بهصورت تصادفی ساده به سه گروه 8 تایی شامل دو گروه مداخله (گروه با تمرین استقامتی كم شدت و گروه با تمرین استقامتی با شدت بالا) و یك گروه كنترل تقسیم شدند. پس از دیابتی كردن موشهای صحرایی از طریق تزریق (55 میلیگرم به ازای هر كیلوگرم وزن بدن) داروی استرپتوزوسین بهصورت درون صفاقی، تمرین استقامتی به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته روی موشهای صحرایی دیابتی اعمال شد. تمرین در گروه تمرین با شدت كم با سرعت 5-8 متر بر دقیقه، معادل 50-60 درصد Vo2max و در گروه تمرین با شدت بالا با سرعت 22-25 متر بر دقیقه، معادل 80 درصد Vo2max بود و گروه كنترل هیچ مداخلهای را در این مدت دریافت نكردند. بیان نسبی پروتئین PLIN2 با تكنیك وسترن بلات انجام شد. دادهها با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس یكطرفه و آزمون تعقیبی توكی آنالیز شدند.
یافتهها: نتایج مقایسه بین گروهی، اختلاف معنیداری بین سه گروه در متغیرهای PLIN2 نشان داد(037/0=p). نتایج آزمون تعقیبی بیانگر افزایش معنیدار PLIN2 در گروه دیابتی تمرین با شدت بالا نسبت به گروه گنترل بود(033/0=p)، اما تفاوت معنیداری در میزان PLIN2 در گروه تمرین كم شدت نسبت به گروه كنترل وجود نداشت(18/0=p). همچنین بین گروه تمرینی كم شدت و با شدت بالا نیز اختلاف معنیداری وجود نداشت(66/0=p). سطوح سرمی گلوكز و انسولین بین گروه¬های كنترل دیابتی و تمرینی كم شدت و شدت بالااختلاف معنیداری را نشان داد (001/0=p). این تفاوت بین گروه تمرین با شدت بالا با گروه شدت كم به ترتیب (04/0=p و 01/0=p)، كنترل دیابت به ترتیب (001/0=p و 000/0=p) بود.
نتیجهگیری: با توجه به نتایج پژوهش میتوان به اثرات تعدیلی تمرینهای استقامتی با شدت بالا در افزایش بیان PLIN2 در نمونههای دیابتی اشاره كرد.
چكيده لاتين :
Abstract
Background & aim: Lipid metabolism disorder plays an important role in insulin resistance in skeletal muscle and lipid drop proteins such as perlipine 2 (PLIN2) are effective in regulating intracellular fat metabolism. One of the suggested pathways for the effects of endurance activity in metabolic diseases is the effect of physical activity on intramuscular. Therefore, the purpose of this study was compare the intensity of aerobic exercise intensity (low intensity and high intensity) on expression of PLIN2 skeletal muscle, serum glucose and insulin levels in streptozotocin-diabetic rats.
Methods: In this experimental study, 24 male Wistar rats were randomly divided into three groups of 8, including two intervention groups (low intensity endurance training group and high intensity continuous exercise group) and one control group. After induction of diabetic rats by injection streptozotocin (55 mg / kg body weight), Intraperitoneally, endurance training was applied for eight weeks, three sessions per week in diabetic rats. Exercise intensity in the low-intensity group was equal to 5-8 m / min (equivalent to 50-60% Vo2max), the intensity of training in a high intensity training group was equivalent to a speed of 22-25 m / min (equivalent to 80% Vo2max) and the control group did not receive intervene in this time. Relative protein expression of PLIN2 was performed using western blot technique. Data were analyzed by one-way ANOVA and Tukeyʹs post hoc test.
Results: The results of the intergroup comparison revealed a significant difference among three groups in the PLIN2 variables (p = 0.037). The results of post hoc test showed a significant increase in PLIN2 in high intensity training diabetic group compared to the control group (p = 0.033) However, there was no significant difference in PLIN2 level in the low exercise group compared to the control group (p = 0.18). Also, there was no significant difference between the low intensity and high intensity training groups (p = 0.66). Serum glucose and insulin levels were significantly different between diabetic control groups and low intensity and high intensity training (p = 0.001). This difference was between the high intensity training group with low intensity group (p = 0.04, p = 0.01), diabetes control (p = 0.001, p = 0/000), respectively.
Conclusion: Regarding the results of the study, modulation effects of high intensity endurance exercises on increasing the expression of PLIN2 in diabetic specimens were noted.
عنوان نشريه :
ارمغان دانش
عنوان نشريه :
ارمغان دانش