تحليل نمونه وار زنان شيزوفرنيك در رمان هاي پسامدرن فارسي (كولي كنارآتش، ساربان سرگردان و باورهاي خيس يك مرده)

A Sample Analysis of Schizophrenic Women in Persian Postmodern Novels (The Gypsy beside the Fire, Wandering Caravan-Leader, and A Dead Man’s Wet Beliefs)

شيزوفرنيا به معناي گسيختگي روحي و چندشخصيته بودن از مولفه هاي شخصيت هاي پسامدرنيستي است كه در آثار پسامدرن، تفاوت آنها با شخصيت هاي طبيعي نشان داده مي شود. شخصيت هاي شيزوفرنيا چنان‌كه دلوز و گتاري مي گويند، ميل خود را برخلاف شخصيت هاي اديپي در ابژه خاصي محدود نمي كنند و به ابژه هاي متفاوتي مي انديشند و از همين راه دچار پراكندگي و گسيختگي مي-شوند. شخصيت هاي اگزيستانسيال، پوچ‌گرا و آواره به اين پراكندگي و بيگانگي مي رسند، اما پراكندگي و گسيختگي روحي آنان گاهي تشديد مي يابد. اين مقاله به سه رمان مطرح پسامدرن ايراني توجه دارد و آنها را نمونه رمان هاي پسامدرن ايراني قلمداد مي كند. همه گونه هاي شخصيتي زنان در اين رمان‌ها به چشم مي خورد. نويسندگان دو رمان ساربان سرگردان و كولي كنار آتش زن‌اند و نويسنده رمان باورهاي خيس يك مرده مرد است كه اين نكته نيز در مقاله مطمح نظر مي باشد. از نتايج مقاله، شيزويي تر بودن شخصيت اصلي رمان هايي مثل كولي كنار آتش است و عامل اين ويژگي نيز چه بسا مردان هستند. از اهداف مقاله شناخت شخصيت-هاي زن در رمان هاي پسامدرن است و روش آن به گونه اي تحليلي به شخصيت شيزوفرنيايي زنان در رمان هاي ياد شده مي پردازد و بيان مي دارد كه زنان در داستان هاي مردان نقش حاشيه اي تري دارند.

Schizophrenia, in the sense of mental disintegration and split personality, is one of the features of postmodernist characters whose difference from normal persons is shown in postmodernist works. Unlike Oedipal characters, schizophrenic characters, as Deleuze and Guattari hold, do not limit their desire to one object only but, rather, think of different objects and, in this way, are afflicted with disintegration. Existentialist, nihilistic and nomadic characters are afflicted with such disintegration but sometimes their mental disintegration is intensified. The present study concentrates on three well-known Persian novels and regards them as examples of Iranian postmodern works. In these novels all types of women characters can be discerned. Moreover, Daneshvar’s Wandering Caravan-Leader and Ravanipour’s The Gypsy beside the Fire, written by women authors as well as Mohammadali’s A Dead Man’s Wet Beliefs, written by a male author, contribute to the present study’s comprehensiveness. The main aim of this study is to analyse women characters in the novels. Adopting an analytical method, it examines the schizophrenic characters in these three novels to explain that women have a more marginal role in novels with male authors. The article concludes that in novels like The Gypsy beside the Fire, the main characters have a more schizophrenic personality and this is likely to have been caused by men.