كليدواژه :
تفسير , قوس هرمنوتيكي , ميبدي , ريكور , كشف‌الاسرار
چكيده فارسي :
براساس نظريه قوس هرمنوتيكي پل ريكور، يك مفسر در تفسير متن سه مرحله پيش رو دارد: تبيين ، فهم و به خود اختصاص دادن . مرحله «تبيين» ، به بررسي ساختار لفظي متن مربوط مي‌شود و در حقيقت تمهيد مقدماتي است تا در مرحله «فهم» بتوان به عمق معناشناختي متن، كه همانا نيت مولف (مولف ضمني) است، پي برد؛ اما هدف نهايي تفسير به «خود اختصاص دادن» است ؛ يعني آنجا كه مفسر با نگاهي سوبژكتيو و با دخيل كردن انتظارها، پسندها، و پيش‌داوري‌ها و موقعيت هرمنوتيكي خويش در خوانش نهايي ، متن را از تملك مولف به تصاحب خويش درمي‌آورد . در سنت تفسيري ما، تفسير كشف‌الاسرار ميبدي نيز بر سه نوبت يا مجلس استوار است. ميبدي در نوبت اول به ترجمه تحت‌الفظي آيات مي پردازد . در نوبت دوم به شان نزول و اسباب نزول آيات، با توجه به احاديث و روايات، مي پردازد تا به نوعي از نيت مولف (خدا) پرده بردارد؛ و سرانجام در نوبت سوم -فارغ از نظر مولف (خدا)- آيات را براساس بافت و تجربه عرفاني و مطابق با سنت و ميراث صوفيه تفسير مي كند . ما در اين نوشتار بي‌آنكه بخواهيم تناظر يك‌به‌يك ميان قوس هرمنوتيكي ريكور و نوبت هاي سه‌گانه تفسيري ميبدي برقرار كنيم، به تحليل رويكرد تفسيري ميبدي در پرتو قوس هرمنوتيكي ريكور مي پردازيم.
چكيده لاتين :
According to Ricœur’s concept of the ‘hermeneutic arc’, an interpreter follows three stages in interpreting a text: explanation, understanding, and appropriation. The ‘explanation’ stage is concerned with the analysis of the text’s verbal structure; it is, indeed, a prologue to the ‘understanding’ stage which makes it possible to delve into the semantic depth of the text, i.e., into the (implied) author’s intention. However, the ultimate goal of interpretation is ‘appropriation’, in which the interpreter, with a subjective viewpoint and by involving expectations, biases, presuppositions, and his interpretive position in the final reading of the text, appropriates it and makes it his own. In the Persian hermeneutic tradition, Meybodi’s commentary on the Quran, Kashf al-Asrar, pivots around three stages called ‘turns’ or ‘sessions’. In the first stage, Meybodi provides literal translations of the verses. Using hadiths and Islamic narrative traditions, he deals, in the second stage, with the occasions and causes of revelation of the verses so as to unveil the intention of the author (God); and, finally, in the third stage, notwithstanding the views of the author (God), Meybodi interprets the verses with reference to their context as well as mystical experience, and in accordance with Sufi traditions and heritage. Without attempting to establish a one-to-one relation between the stages in Ricœur’s hermeneutic arc and Meybodi’s tripartite stages, this paper analyzes the latter’s interpretive methods in light of the former’s hermeneutic arc.
