دلالت‌هاي سياستي نظريه بريث ويت در مجازات مجرمين

Political implications of Brith with re-acceptability shame theory in guilty personsיי punishment

نظريه شرمساري بازپذيركننده بريث ويت (1989) از جمله جذابترين تبيينهاي نظري در خصوص نظم و امنيت اجتماعي است. اين نظريه در پي تركيب و تلفيق چندين نظريه مختلف از جمله فشار، كنترل اجتماعي، بيسازماني اجتماعي، برچسب زني، يادگيري و نظريههاي خرده-فرهنگي است. براساس استدلال بريث ويت، مجازاتهاي غيررسمي در خصوص رفتارهاي انساني به مراتب موثرتر از مجازات رسمي است. براساس فرض اصلي بريث ويت، وقتي شرمساري انگ-زننده است، جرم بالا است و وقتي بازپذيركننده است، جرم پايين است. طبق استدلال نظريه شرمساري بازپذيركننده، آن دسته از دستهجات انساني كه وجه مشخصه آنها سطوح بالاي اجتماع-گرايي، به‌هم‌پيوستگي و شرمساري بازپذيركننده است، از ميزان جرم نسبتاً كمي برخوردارند. امروزه عدالت ترميمي كه وجه هنجاري نظريه شرمساري بازپذيركننده است، به عنوان بديلي بر عدالت تنبيهي، توجه روزافزوني را به خود جلب كرده است. مقاله حاضر با روشي اسنادي-تحليلي، بر آن است كه شرحي مختصر از اين نظريه و اصول و اركان اصلي آن ارايه كند و در آخر دلايل برتري اين نظريه را در زمينه برقراري و استقرار نظم و امنيت انتظامي و پيشگيري از جرم در مقايسه با ساير نظريات بيان كند..‌