كنترل پرش هيدروليكي در حوضچه‌هاي آرامش با ديواره روزنه‌دار

حوضچه‌ آرامش از جمله رايج‌ترين سازه هيدروليكي در استهلاك انرژي در پايين‌دست سرريزها مي‌باشد. طراحي صحيح حوضچه آرامش مي‌تواند باعث استهلاك 60 تا 70 درصد انرژي در داخل حوضچه شود. هدف از انجام اين تحقيق، بررسي عملكرد ديواره روزنه‌دار در پايين‏دست حوضچه‌ آرامش و چگونگي تاثير آن‌ بر مشخصات پرش هيدروليكي مي‌باشد. به همين منظور ديواره‌هايي با ارتفاع‌ مختلف و در چهار نسبت بازشدگي‌ 12، 25، 50 و 75 درصد در سه عمق پاياب مورد آزمايش قرار گرفتند. نتايج آزمايش‌ها نشان داد كه ديواره روزنه دار تاثير بسزايي در استهلاك انرژي، كاهش طول حوضچه آرامش و همچنين كاهش وابستگي موقعيت پرش به عمق پاياب دارد. بر اساس مشاهدات آزمايشگاهي، در يك عدد فرود ثابت، كاهش عمق پاياب موجب حركت پنجه پرش به سمت پايين‌دست مي‌شود. در اين حالت، براي كنترل پرش هيدروليكي و جلوگيري از جاروب شدن پرش، فاصله قرارگيري ديواره روزنه‌دار از ابتداي پرش كاهش يافته است. همچنين مشاهدات نشان مي‌دهد كه با افزايش عدد فرود يا كاهش عمق پاياب، ارتفاع ديواره روزنه‌دار افزايش مي‌يابد. به عبارت ديگر، هنگامي‌كه مقدار عمق نسبي پاياب از 1 به 8/0 كاهش داده مي‌شود ارتفاع نسبي ديواره‌هاي روزنه‌دار، به طور ميانگين حدود 30 درصد افزايش مي‌يابد. بعلاوه نتايج نشان داد كه ديواره‌هاي با سطح بازشدگي50 درصد نسبت به ساير ديواره‌هاي روزنه‌دار عملكرد مناسب‌تري از نظر استهلاك انرژي و كاهش طول پرش هيدروليكي دارد. مقايسه‌ انجام شده بين عملكرد ديواره‌هاي روزنه‌دار و پرش هيدروليكي آزاد نشان داد كه ديواره روزنه‌دار با سطح بازشدگي 50 درصد، موجب استهلاك 60 تا 90 درصد انرژي در محدوده عدد فرود 5/4-12 مي‌شود. همچنين، در عمق پاياب نسبي برابر 1، با افزايش عدد فرود در محدوده مورد نظر، طول حوضچه آرامش در اين ديواره حدود 19 درصد افزايش مي‌يابد.