مقابله توماس ريد با شكاكيت بر اساس فهم عرفي

Thomas Reid’s Confrontation with Skepticism on the Basis of Common Sense

پس از آنكه فيلسوفاني مانند لاك، باركلي و هيوم نقايص ساختمان معرفتي دكارتي را كشف كردند و لوازم شكاكانه نهفته در آن را آشكار ساختند، نااميدي از دستيابي به معرفت، فضاي فلسفي قرن هجدهم را آكنده بود. نخستين كسي كه به صورت نظام مند به مقابله با شكاكيت مدرن برخاست، توماس ريد بود. او با تكيه بر اصول اوليه فهم عرفي به چالش در نظريه پندارها كه شكاكان آن را مسلم فرض كرده بودند پرداخت و آن را منافر با فهم عرفي معرفي كرد. در اين نوشتار مي كوشيم با استفاده از كتب ريد و مكتوباتي كه درباره انديشه هاي وي نوشته شده است، اشكالات ريد عليه نظريه پندارها و نظريه جايگزين او در باب ادراك را شرح دهيم. همچنين استدلال هاي او در برابر زياده خواهي هاي شكاكان را كه عبارت اند از استدلال بر اساس عجز، لزوم احتياط و سابقه، و برهان مانعه الخلو او در باب ناچاري از اعتماد بر قواي باورساز طرح و تبيين خواهيم كرد. در پايان به روش شناسي دليل از ديدگاه ريد مي پردازيم و در بخش نتيجه خواهيم گفت ما چاره اي جز اعتماد بر قواي باورساز نداريم.

After the discovery of defects in Descartes’ epistemological structure and revealing the skeptical implications in it by philosophers such as Locke, Barkley and Hume, despair of achieving the knowledge and cognition filled the philosophical atmosphere of the eighteenth century. The first who systematically confronted modern skepticism was Thomas Reid. Relying on the basics of common sense, he challenged the theory of thoughts – postulated by skeptics – and introduced it as inconsistent with common sense. In the present article, we attempt to use Reid’s books and other writings regarding his ideas to explain Reid’s objections to the theory of thoughts and his alternative theory on perception. In addition, we will explain his arguments against the skeptics’ avarices including reasoning based on inability, necessity of precaution and precedent, and his argument of regarding having to trust the belief-making forces. At the end, we will deal with methodology of reason in Reid’s view; and in the section of conclusion, we will state that we have no choice except to trust the belief-making forces.