تأثيرآموزش تنظيم هيجاني برتكانشگري وسبكهاي تصميمگيري در زندانيان زن شهر ياسوج

The effect of Training Emotional Regulation on Impulsivity and Styles of Decision-Making Among Female Prisoners in Yasuj, Iran

چكیده   زمینه و هدف: نارسایی‌های هیجانی و سبك‌های تصمیم‌گیری ناكارآمد در افراد، مشكلاتی را در زندگی روز مره ایجاد نموده كه آثار آن تا مدت‌ها ماندگار است. این نارسایی برای زندانیان، به ویژه زندانیان زن ملموس‌تر می‌باشد. پژوهش حاضر با هدف آموزش تنظیم هیجانی برتكانشگری و سبك‌های تصمیم‌گیری در زندانیان زن شهر یاسوج انجام شد.   روش بررسی: در این مطالعه مداخله‌ای، نمونه‌ ﭘﮋوﻫﺶ ﺷﺎﻣﻞ 30 نفر از زنان زندانی بود كه پس از شرح و بیان اهداف مطالعه، داوطلب شركت در طرح بودند و به صورت تصادفی دردو گروه آزﻣﺎیﺶ وﮐﻨﺘﺮل تخصیص داده شدند. گروه آزﻣﺎیﺶ، ﺗﺤﺖ برنامه آموزشی 8 جلسه‌ای، مهارت‌های تنظیم هیجانی مبتنی برمدل گراس ﻗﺮارﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺑﺮ روی ﮔﺮوه شاهد هیچ مداخله‌ای ﺻـﻮرت ﻧﮕﺮﻓﺖ، سپس از گروه آموزش و شاهد پیش‌آزمون و پس‌آزمون ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آﻣﺪ. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه‌های تكانشگری بارات، سبك‌های تصمیم‌گیری اسكات و بروس بودند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس  تجزیه و تحلیل شدند.   یافته‌ها: یافته‌های مطالعه بیانگر تأثیر برنامه آموزشی تنظیم هیجانی بر كاهش تكانشگری كلی(05/0p<) و تكانشگری شناختی(001/0p<)، رفتاری(05/0p<) و برنامه‌ریزی نشده(05/0p<) در زندانیان زن گردید. هم‌چنین آموزش تنظیم هیجانی بر افزایش سبك‌های تصمیم‌گیری عقلایی(001/0p<) و شهودی(01/0p<) و كاهش سبك‌های تصمیم‌گیری اجتنابی(05/0p<)، وابسته(05/0p<) و آنی(05/0p<) تأثیر معنی‌داری داشته است.   نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج تحقیق كه آموزش تنظیم هیجانی، باعث كاهش تكانشكری و افزایش سبك‌های معقول تصمیم‌گیری در زندانیان شد، می‌توان با ارتباط حرفه‌ای در قالب آموزش تنظیم هیجانی باعث افزایش دانش و مهارت افراد در كنترل تكانش‌های منفی و هم‌چنین افزایش سبك‌های تصمیم‌گیری عقلایی شد.    

ABSTRACT   Background and aim: Emotional failure and inefficient styles of decision making tend to create a number of difficulties in everyday life with long lasting effects. This failure for prison inmates, especially the female ones, is more critical and palpable. This study aimed to teach emotional regulation on impulsivity and styles of decision-making among the female prisoners in Yasuj.   Methods: In the present trial-clinical and interventional study, the sample included 30 female inmates who voluntarily participated in the study and were randomly assigned to experimental and control groups. The experimental group underwent an eight-session Grass-based emotional regulation skills training program, but the control group received no intervention. Subsequently, the training and control groups were given pretest and posttests. The instruments consisted of Barratt’s Impulsiveness and Scott and Bruce’s decision making styles questionnaire. Data were then analyzed using SPSS version 22.   Results: The findings showed the effect of emotional regulation training program on reducing overall (P<0.05), cognitive (P<0.001), behavioral (P<0.05), and unplanned (P<0.05) impulsivity among the female prisoners. The program also increased rational (P<0.001) and intuitive (P<0.01) decision making styles among the participants. Likewise, the intervention had a significant impact on reducing the avoidance (P<0.05), dependent (P<0.05) and immediate (P<0.05) decision making styles.   Conclusion: According to the results, since the teaching of the emotional regulation reduces impulsivity and increases styles of rational decision making among the prisoners,  it should be noted that professional communication in the form of emotional regulation training can result in the enhancement of knowledge and skills in controlling the negative impulsivity styles and increase rational decision.