بررسي تاثير عملكرد شهرداري بر كيفيت زندگي (مطالعه موردي: كاركنان شهرداري منطقه 6 تهران)

تحقيق حاضر به منظور شناسايي تاثير عملكرد شهرداري بر كيفيت زندگي شهروندان در منطقه شش تهران مورد مطالعه قرار گرفته است. روش تحقيق توصيفي از نوع پيمايشي بوده و از نظر هدف كاربردي ميباشد. جامعه آماري تحقيق شامل كليه كاركنان شهرداري منطقه 6 شهر تهران در سال 94 به تعداد 950 نفر بوده كه حجم نمونه نيز با استفاده از فرمول كوكران به تعداد 274 نفر تعيين ميشود. روش نمونه گيري تحقيق، به صورت تصادفي ساده بوده است. نتايج يافته هاي توصيفي نشان داده وضعيت عملكرد شهرداري (متغير مستقل) با ميانگين 2.44 به ميزان 49 درصد و مؤلفه هاي آن شامل: حوزه اجتماعي- فرهنگي با ميانگين 27.2 به ميزان 45 درصد؛ حوزه فني و عمراني با ميانگين 2.33 به ميزان 47 درصد؛ ترافيك شهري با ميانگين 2.55 به ميزان 51 درصد و خدمات شهرداري با ميانگين 2.56 به ميزان 51 درصد و در نهايت وضعيت كيفيت زندگي شهروندان (متغير وابسته) با ميانگين 3.16به ميزان 63 درصد است. بنابراين از نظر پاسخگويان، كيفيت زندگي شهروندان بهتر از عملكرد شهرداري در منطقه مورد مطالعه است. همچنين نتايج استنباطي يافته ها با استفاده از آزمون همبستگي آماري پيرسون نشان داده كه بين عملكرد شهرداري و كيفيت زندگي شهروندان به ميزان 19 درصد؛ و تاثير مؤلفه هاي عملكرد شهرداري شامل عملكرد اجتماعي- فرهنگي شهرداري بر كيفيت زندگي شهروندان به ميزان 18 درصد؛ بين حمل و نقل و ترافيك شهري تهران و كيفيت زندگي شهروندان به ميزان 15 درصد؛ بين عملكرد فني و عمراني شهرداري تهران و كيفيت زندگي شهروندان به ميزان 17 درصد معنيداري بوده اما بين خدمات شهرداري تهران و كيفيت زندگي شهروندان رابطه آماري معني داري مشاهده نشده است. به طور كلي ميتوان گفت كه اگر چه بين عملكرد شهرداري و مؤلفه هاي آن بر كيفيت زندگي شهروندان منطقه 6 تهران مؤثر بوده اما اين اثر در حد ضعيفي معنادار مي باشد.