رابطه ربوبيت توحيدي و عنايت الهي در نظام انديشه قرآني

The Relationship between Monotheistic Lordship and Divine Providence in the Qur'anic Thought System

مسئله توحيد ربوبي و تحليل نگاه قرآن به آن، محور نگاشتة حاضر است. از حوزه هاي پيونديافته با توحيد ربوبي، عناوين هدايت، نصرت، امداد و همانند آن است كه در نظام فلسفي ياد مي شود. ترابط ميان اين عناوين و مسئله توحيد ربوبي از آن روست « عنايت » از آن با عنوان كه بيشترين عقايد شرك آميز از مراحلي پس از پذيرش وجود خدا و باور به آفريننده بودن الله نسبت به جهان آغاز مي شود. آيات قرآن بيان گر آن است كه بدكيشان، به توحيد در خالقيت باورمند بوده و در مرتبة ربوبيت و متلازم با آن، يعني توحيد در عبادت دچار شرك شده اند. آنچه پژوهه پيش رو به آن رهنمون شده است، پس از شناخت يابي به ماهيت توحيد ربوبي، اثبات شكل گيري ربوبيت الهي از دو مولفه علم و قدرت مطلق خداوندي در كنار اراده آزاد الهي است.

The present writings' center is the issue of monotheistic lordship (altawhid al-rububi) and the analysis of the Qur'anic view on it. Titles of guidance, aid, assistance and the like are related to monotheistic lordship that in the philosophical system are called "providence" ('Enayah). The mutual relation between these titles and the issue of monotheistic lordship is because that most of polytheistic beliefs begin from some phases after accepting the existence of God and belief in God as the creator of the world. The Qur'anic verses state that the irreligious people believed in oneness of creator, but they believe in polytheism at the phase of lordship and consequently in the phase of monotheism in worship. After exploring the nature of monotheistic lordship, the present research had resulted to prove that the Divine Lordship formed of two components of Knowledge and Divine Absolute Power along with the Divine Free Will.