شكل گيري نظم شبكه اي در روابط بين الملل و نقش سرمايه اجتماعي در جست و جوي صلح پايدار

در اين مقاله در پي آن هستيم كه با استفاده از استعاره نظم شبكه اي، پيوند مفهومي مناسبي ميان تحولات نوين نظم بين الملل، با ارتقاي سرمايه اجتماعي و صلح پايدار، برقرار كنيم. در اين راستا از بروز پديده اي با عنوان «سرمايه اجتماعي پل زننده»1به عنوان يكي از پيامدهاي شكل گيري جامعه مدني جهاني به سبب پيوندهاي شبكه اي ميان بازيگران نوين نظام بين الملل ، براي بررسي امكان پذيري دستيابي به صلح پايدار بهره جسته ايم. گمان نويسندگان بر اين است كه شكل گيري جامعه مدني جهاني در نظام بين الملل كه يكي از پيامدهاي ساختاربندي شبكه اي نوين نظم جهاني است، با ايجاد نوعي از سرمايه اجتماعي، منجر به كاهش خشونت ساختاري در سطح نظام بين الملل شده و امكان دستيابي به صلح پايدار را فراهم مي كند.