نارسايي هاي موجود در فرآيند بهسازي لرزه اي ابنية تاريخي

Recognition of Current Deficiencies in the Seismic Rehabilitation Procedure of Historical Buildings

عدم وجود بهسازي لرزه اي در طرح هاي محافظت و مرمت بناهاي تاريخي از يك سو و ويژگي سرزميني از سوي ديگر بيانگر شناختي ناكارآمد و نوعي ساده انديشي در امر محافظت است. شناخت ناكافي و استفاده از مراتب بالاي در بهسازي لرزه اي به ارايه طرح هاي بهسازي لرزه اي مي انجامد كه به سبب حجم وسيع مداخله و عدم توجه به ارزش بناها مورد پذيرش اصحاب محافظت قرار نگرفته و بخشي مهم كه همانا بهسازي لرزه اي است از گردونه محافظت واميماند. به عبارت ديگر ورود اثربخش بهسازي لرزه اي به چرخة محافظت ابنيه تاريخي تنها با شناخت نارسايي هاي موجود در فرآيند بهسازي لرزه اي ابنية تاريخي و تدوين متدولوژي مخصوص به خود امكا نپذير است. اين تحقيق از استدلال منطقي بهره م يبرد و مباحث نظري بهسازي لرزه اي در پيوند با اصول محافظت، از ابتدايي ترين تا به روزترين رويكردها، مداخله ها، راهبردها و راهكارهاي بهسازي ارايه مي شود. بنابراين تحقيق ماهيتي نظري داشته و با رويكردي تحليلي- تفسيري در نظر دارد با متمايز دانستن بهسازي لرزه اي بناهاي تاريخي از ديگر بناها، ابتدا آن را به دو شاخة تقويت و ترميم تقسيم كرده و شاخه تقويت را به دليل هماهنگي بيشتر با محافظت پيشگيرانه دركانون توجه قرار دهد. سپس به بيان تعاريفي نو از ارزش بهسازي لرزه اي و ضد ارزش مداخله اقدام م يكند. ابعاد ضد ارزشي مداخله براي كليه راهكارها و با هر مرتبه بهسازي شناسايي مي شود. در ادامه به ترسيم شبكه مداخله براساس ابعاد شناخته شده اي مانند نوع بهسازي، شكل مداخله، هزينه بهسازي، محدودة برگش تپذيري و نوع فن آوري براي كليه راهكارها پرداختيم. در پايان به بيان زيرساخت هاي مورد نياز براي رهايي از نارسايي موجود در فرآيند بهسازي لرزه اي ابنيه تاريخي اشاره مي شود. از مشخصات بارز اين تحقيق مي توان به تعامل و تقابل ديدگاه هاي علم محافظت ابنيه تاريخي و دانش بهسازي لرزه اي در استفاده از راهبردها و راهكارها نام برد.

On the one hand, the absence of seismic rehabilitation in conservation projects and restoration of historical buildings and on the other, the territorial characteristics reveal an insufficient cognition and inexperience in conservation. Inadequate knowledge and high level of seismic rehabilitation leads to projects which will not be accepted by conservation authorities owing to massive interventions and ignoring the building value. Therefore, the seismic rehabilitation as a significant issue is obliterated during conservation process. In other words, the effective seismic rehabilitation in conservation process of historical buildings is only possible by recognizing the current deficiencies in seismic rehabilitation procedure of historical buildings and developing its own methodology. Using logical reasoning, this research tries to represent a theoretical basis of seismic rehabilitation in relation to conservation principles, from the earliest to the most recent approaches, interventions, strategies and rehabilitation solutions. Therefore, this research is theoretical in nature and aims at making seismic rehabilitation of historical buildings distinct from the other ones and divides it to two reinforcement and repairing branches. Thereafter, it focuses on reinforcement branch for its coordination with preventive conservation. Moreover, it offers new definitions of seismic rehabilitation value and the intervention anti-value. The anti-value of intervention will then be recognized for all solutions and rehabilitation levels. Eventually, the intervention network based on the acknowledged rehabilitation aspects such as rehabilitation type, intervention form, rehabilitation cost, returnability limitations and technology type in all solutions is provided. At the end the required infrastructures for exterminating the current deficiencies in seismic rehabilitation of historical buildings are pointed out. Interaction and confrontation of historical conservation ideas and seismic rehabilitation knowledge in defining the strategies and solutions is the prominent feature of this research.