برساخت معنايي پيامدهاي فرهنگي كم آبي و خشكسالي زاينده رود (با تأكيد بر هويت فرهنگي شهروندان اصفهاني)

Semantic Context of Cultural Consequences of Drought and Zayandehrud Drought (with an Emphasis on the Cultural Identity of Isfahan Citizens)

در اين مقاله برساخت معنايي پيامدهاي فرهنگي كم آبي و خشكسالي زاينده رود با تاكيد بر هويت فرهنگي از طريق تجربه زيسته شهروندان اصفهاني مورد بررسي قرار گرفته است. روش پژوهش مطالعه ي حاضر كيفي از نوع پديدارشناسي و نحوه ي نمونه گيري مبتني بر نمونه گيري هدفمند از نوع متجانس بوده است. بر اين اساس 32 نفر از شهروندان زن و مرد اصفهاني در محدوده سني 30 تا 65 سال انتخاب شدند و در طول مصاحبه عميق نيمه ساختاريافته، تجربه زيسته خود راجع به كم آبي و خشكسالي زاينده رود را به طور كامل بيان كردند. در تجزيه و تحليل اطلاعات از روش تحليل مضمون و جهت تعيين اعتبار يافته ها از معيارهاي قابليت اعتبار، قابليت اطمينان و مطابقت با عينيت داشتن، استفاده شد. يافته هاي اين پژوهش در قالب 7 مقوله فراگير دسته بندي شد كه حاصل استخراج و مفهوم بندي اطلاعات در 61 مقوله پايه، 20 مقوله سازمان دهنده و 7 مقوله زير فراگير است. مقوله هاي فراگير به عنوان پيامدهاي فرهنگي كم آبي و خشكسالي زاينده رود با تاكيد بر هويت فرهنگي شهروندان عبارتند از: دگرگوني درحافظه فرهنگي و تاريخي شهروندان اصفهاني(ميراث معنوي، ميراث مادي)،تقليل و تغيير در محتواي آثار هنري(عكاسي، نقاشي، موسيقي، فيلم) و ادبي(نوشتاري، گفتاري) شهر اصفهان، جغرافياي فرهنگي(تغيير نگرش شهروندان نسبت به زيست بوم فرهنگي شان)، پررنگ شدن حس نوستالژيك، كاهش درهم تنيدگي فرهنگي فضاي شهري و تغيير در نظام ارزش ها و باورهاي شهروندان. در مجموع يافته ها بيانگر آن است كه كم آبي و خشكسالي زاينده رود، هويت فرهنگي شهروندان را تحت تاثير قرار داده است؛ شهروندان خشكسالي و كم آبي را علت اساسي تخريب تمدن و زيست بوم فرهنگي شهر تاريخي اصفهان قلمداد نموده و بر اين باورند كه عنصر آب در اين شهر نقش مهمي در ايجاد و ارتقاء هويت فرهنگي شان دارد و مي توانند در ارتقاء كيفيت كالبدي شهر و هويت شهري نيز اثربخش باشد.