بررسي تطبيقي- انتقادي تاثيرپذيري رمان «طوبا و معناي شب» از رمان «صد سال تنهايي» با تاكيد بر درونمايه جدال سنت و مدرنيته

A Comparative Critical Study of the Influence of “One Hundred Years of Solitude” on “Touba and the Meaning of Night ” with an Emphasis on the Conflict between Tradition and Modernity

در مقاله حاضر، تاثيرپذيري رمان «طوبا و معناي شب» اثر «شهرنوش پارسي پور» از رمان «صد سال تنهايي» اثر «گابريل گارسيا ماركز» با نگاهي تطبيقي- انتقادي مورد تامل قرار مي گيرد. مواجهه و جدال ميان سنت و مدرنيته را مي توان يكي از مهم‌ترين درون مايه هاي مشترك بين اين دو رمان دانست. اين نوشتار مي‌كوشد تا چگونگي رابطه گفتماني و بينامتني اين دو رمان را از طريق خوانشي محتوايي و با تاكيد بر درون مايه هاي مشترك اين دو اثر نمايان سازد. همچنين سعي بر اين است تا با تكيه بر صداها و همهمه هاي موجود در رمان، نحوه مواجهه اين دو اثر با دنياي جديد را نشان دهد و تبيين نمايد كه مولفان اين دو اثر، چگونه با درهم آميزي واقعيت و توهم، جهان فيزيكي و متافيزيكي و مرگ و زندگي به گفت وگوي با دنياي مدرن پرداخته اند. در اين مقاله پس از يك مطالعه تطبيقي، همچنين بر آنيم تا از منظري انتقادي به وجوه موجود در دو رمان، با توجه به دو گفتمان سنت و مدرنيته التفات كرده و نشان دهيم چگونه پارسي پور در روايت خود دچار گسست و دوپارگي شده است؛ به نحوي كه «طوبا و معناي شب» هرگز به صلابت و پيچيدگي «صد سال تنهايي» نيست و به همين دليل در به كار بردن عناصري چون طنز، باورپذيري شخصيت ها و همبستگي معنادار اتفاقات داستان، تاحدودي ناتوان است. همچنين شاهد آنيم كه واكنش به بيگانگان در «صد سال تنهايي» به طور واضح انتقادي، اعتراضي و صريح است، در حالي كه «طوبا و معناي شب» موضع گيري مغشوش، سردرگم و تاحدودي منفعلانه دارد.

In this paper, the influence of One Hundred Years of Solitude by Gabriel Garc?a M?rquez on Touba and the Meaning of Night by Shahrnush Parsipur is discussed through a comparative-critical approach. In these two novels, confrontation and conflict between tradition and modernity is one of the most significant themes. So, this paper tries to depict the discursive and inter-textual connection between the above mentioned novels based on their similar content and themes. It also aims at demonstrating the way these two work confront the modern world based on the voices in the novels, explaining how the authors of these two novels, had a dialogue with modern world through a fusion of reality and illusion, physical and metaphysical world; and death and life. After a comparative study, this paper aims at revealing different aspects in these two novels regarding the discourse of tradition and modernity, according to a critical approach. It will be revealed how Parsipur’s narration suffers from the lack of integrity and coherence, in a way that “Touba and the meaning of night” doesn’t have the same firmness and complexity of One Hundred Years of Solitude. As a result, it couldn’t make proper use of elements like irony, credibility of characters and significant correlation of the events. In One Hundred Years of Solitude, the reaction to the foreigners is evidently critical, explicit, and contradictory. While, in Touba and the Meaning of Night, this reaction is chaotic, confused and somehow passive.