مقايسه اثر داروي سديم والپروات و كاربامازپين بر عملكرد جنسي در بيماران مصروع مذكر شهر همدان

مقدمه و هدف: داروهاي ضد صرع اگر چه توانسته اند حملات صرع را تا حد زيادي كنترل كنند ولي عوارض آن ها از مشكلات اين بيماران است. هدف از انجام اين مطالعه مقايسه اثر داروي سديم والپروات و كاربامازپين بر عملكرد جنسي در مردان مبتلا به صرع مي‏باشد. مواد و روش‌ها: 35 بيمار مذكر متاهل مبتلا به صرع با سابقه‏ي يك سال مصرف كاربامازپين و 35 بيمار مصرف كننده سديم والپروات با همان شرايط مقايسه شدند. عملكرد جنسي با استفاده از پرسشنامه‏ي شاخص بين المللي عملكرد نعوظ International Index of Erectile Function كه شامل: عملكرد نعوظ (Erectile function)، عملكرد ارگاسم (Orgasmic function)، نياز جنسي (Sexual desire) ، رضايت از مقاربت (Intercourse satisfaction) و رضايت كلي ((Overall satisfactions ارزيابي شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 16 و آزمون هاي كاي اسكوير و من‏ويتني تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: ميانگين مقياس عملكرد جنسي در بيماران سديم والپرات 93/6±42/53 بيشتر از بيماران كاربامازپين 49/13± 68/51 بود (582/0P=). 25 نفر (1/48%) گروه سديم والپروات و 27 نفر (9/51%) از گروه كاربامازپين اختلال نعوظ داشتند (584/0P=). در تمام حوزه هاي عملكرد جنسي به جز نياز جنسي (Sexual desire) ميانگين گروه سديم والپروات بيشتر از گروه كاربامازپين مشاهده شد. نتيجه‏گيري: اختلال عملكرد جنسي در مردان مبتلا به صرع به ويژه اختلال نعوظ از شيوع بالايي برخوردار است همچنين بيماران مصرف كننده سديم والپروات در تمام حوزه‏هاي عملكرد جنسي به جز نياز جنسي وضعيت مناسب تري دارند