بررسي رابطه جهت‏ گيري ارزشي با شهروندي زيست ‏محيطي در بين شهروندان مناطق 3، 11 و 19 تهران

فاجعه‏ ي زيست محيطي نه تنها آرامش و امنيت را از زندگي انسان مي ربايد، بلكه موجوديت بشر را نيز تهديد مي كند. محيط زيست شهري مانند همه ي محيط هايي كه زندگي در آنها جريان دارد در فعاليت هاي انسان تاثير گذاشته و از آن تاثر مي پذيرد. اين پژوهش به بررسي رابطه‏ي جهت‏ گيري ارزشي با شهروندي محيط زيست در بين سه منطقه‏ ي (3، 11 و 19) شهر تهران مي پردازد. پژوهش حاضر با روش پيمايش انجام شده است و جامعه‏ي آماري تحقيق شهروندان بالاي 18 سال (تا 60 سال) ساكن شهر تهران و نمونه‏ ي تحقيق 384 نفر از شهروندان سه منطقه‏ ي شهر با شيوه ‏ي نمونه‏ گيري چند مرحله اي ساده انتخاب شدند. ابزار اين پژوهش پرسشنامه مي باشد. داده هاي حاصل نيز از طريق آماره هاي توصيفي و استنباطي و با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته اند يافته هاي به دست آمده نشان مي دهند كه بين فردگرايي و جمع گرايي افقي و عمودي با شهروندي زيست‏ محيطي رابطه وجود دارد و در اين بين؛ تاثير فردگرايي افقي از همه بيشتر است.