تعيين برخي از فاكتورهاي حدت در استافيلوكوكوس اورئوس هاي جدا شده از بيمارستان شهيد بهشتي شهر همدان در سال هاي 1394-1393

Detection of Some Virulence Factors in Staphylococcus aureus Isolated from Shahid Beheshti Hospital of Hamedan in the Years 2014-2015

زمينه و اهداف: استافيلوكوكوس اورئوس يكي از مهم ترين عوامل بيماريزاي عفونت هاي بيمارستاني محسوب مي شود. بيماري زايي اين ارگانيسم وابسته به فاكتور هاي حدت مختلفي مانند پروتئين هاي چسبنده سطحي، توانايي توليد توكسين ها و آنزيم ها، ايجاد مقاومت دارويي سريع و تشكيل بيوفيلم مي باشد. مطالعه حاضر به منظور بررسي برخي از فاكتورهاي حدت جدايه هاي استافيلوكوكوس اورئوس انجام گرفت. مواد و روش ها: در مجموع 30 جدايه استافيلوكوكوس اورئوس از نمونه هاي باليني بيماران بستري شده در بيمارستان شهيد بهشتي شهر همدان جمع آوري شد. شناسايي جدايه ها با كمك آزمون هاي بيوشيميايي (كاتالاز، كواگولاز و DNase) و مولكولي (PCR) صورت گرفت. سپس حساسيت آنتي بيوتيكي جدايه ها و توانايي آنها در توليد هموليزين، بتالاكتاماز و بيوفيلم به ترتيب با استفاده از آزمون هاي انتشار ديسك، آگار خوندار، اسيدومتري و ميكروتيتر- پليت بررسي شدند. يافته ها: فعاليت هموليزي جدايه ها بر روي آگار خوندار گوسفندي نشان داد كه از مجموع 30 جدايه، 8 (66/26%)، 14 جدايه (66/46%) و 15 جدايه (50%) به ترتيب هموليزين هاي آلفا، دلتا و بتا را توليد كردند. در حالي كه با استفاده از محيط هاي آگار خوندار انساني، فراواني توليد اين توكسين ها به ترتيب 40%، 33/53% و 33/13% بود. با استفاده از تست اسيدومتري مشخص شد كه 21 جدايه (70%) قادر به توليد بتالاكتاماز بودند. بعلاوه، آزمون حساسيت آنتي بيوتيكي نشان داد كه پني سيلين كم اثرترين آنتي بيوتيك بود (90% مقاومت). هرچند هيچ يك از جدايه ها به ونكومايسين مقاوم نبودند. در مورد تشكيل بيوفيلم نيز، 14 جدايه (66/46%) به طور قوي بيوفيلم توليد كردند. نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه حاكي از فراواني بالاي فاكتورهاي حدت به خصوص توانايي تشكيل بيوفيلم و مقاومت آنتي بيوتيكي در ميان جدايه هاي استافيلوكوكوس اورئوس بررسي شده بود.

Background & Objectives: Staphylococcus aureus is one of the most important nosocomial pathogens. Pathogenicity of this organism is attributed to various virulence factors such as surface adhesion proteins, the ability to produce toxins and enzymes, rapid development of drug resistance and biofilm formation. The present study was conducted to investigate some of the virulence factors of S. aureus isolates. Materials & Methods: A total of 30 isolates of S. aureus were collected from clinical samples of patients hospitalized in Shahid Beheshti hospital of Hamedan. Identification of bacteria was done using biochemical (catalase, coagulase and DNase) and molecular (PCR) tests. Thereafter, antibiotic susceptibility of the isolates and their ability to produce hemolysin, beta-lactamase and biofilm were assessed using disk diffusion, blood agar medium, acidimetric and microtiter-plate tests, respectively. Results: Hemolysis activities of the isolates on sheep blood agar showed that 8 (26.66%), 14 (46.66%) and 15 (50%) out of 30 isolates, produced α-, ∂- and β-hemolysins, respectively. While, using human blood agar media, the prevalence of these toxins were 40%, 53.33% and 13.33%, respectively. Twenty one isolates (70%) were found to be beta-lactamase producer using the acidimetric test. Meanwhile, the results of antibiotic susceptibility test indicated that penicillin was the less effective antibiotic (90% resistance). However, none of the isolates was resistant to vancomycin. Moreover, regarding to biofilm formation, 14 (46.66%) isolates strongly produced biofilms. Conclusions: The results of this study revealed high frequencies of the virulence factors among the examined S. aureus isolates, specially the ability of biofilm formation and antibiotic resistance.