نظريه و نظريه پردازي در دانش مديريت

نظريه ها نقش محوري در حل مسايل هر علمي، از آن جمله علم مديريت، دارند. در واقع نظريه پاسخ به مساله اي است كه در مواجهه با واقعيتي و در قلمروي خاص رخ داده است. اما اينكه نظريه چيست و ماهيت آن كدام است، رويكردهاي مختلفي به آن شده است كه از تجربه گرايي محض تا ايده آل گرايي، زنجيره وسيعي را دربرمي گيرد. مدلها در ارايه توصيفي از پديده هاي متغير و تاثيرگذار، نظريه ها را در چارچوب خاصي به نظم مي كشانند. هر نظريه با هدف تبيين كنندگي از پديده خاص، تنها بازگويي بخشي از آن پديده را به عهده دارد و بخش ديگر با توجه به گرايشها و ترجيحات مختلف، فروگذارده مي شود. عوامل فرامعرفتي، قلمرو مساله يابي و ارايه راه حل مسايل را تحت تاثير قرار مي دهد و اين سبب تعين يافتگي نظريه ها در تبيين پديده ها مي گردد; بنابراين لازم است هر نظريه را با توجه به زمينه هاي تاريخي، اجتماعي و معرفتي كه در پيدايش آن نقش داشته اند، مورد ملاحظه قرار داد، تا با پيدايش و اصلاح عناصر تاثيرگذار بر آن، بتوان به توسعه نظريه پردازي در شاخه هاي مختلف علوم كمك كرد.