تعيين توزيع خانوارهاي آسيب پذير جامعه در مناطق جغرافيايي كشور

Determination of Vulnerable Households Dispersion in Geographical Areas of Iran

در اين مقاله به تعيين توزيع خانوارهاي آسيب پذير جامعه در مناطق جغرافيايي مختلف پرداخته شده است. براي اين منظور از آزمون تقريب وسع استفاده شده كه يكي از راهكارهاي گروه بندي خانوارها براساس ارزيابي سطح درآمد تك تك خانوارهاي جامعه است. ابتدا براساس داده هاي آمارگيري از هزينه و درآمد خانوار و با استفاده از متغيرهاي همبسته با درآمد خانوارها يك مدل رگرسيوني براي برآورد درآمد مورد انتظار خانوارها به دست آمده است. سپس اين مدل بر داده هاي خانوارهاي معمولي ساكن و گروهي كل كشور، كه اطلاعات آنها در پايگاه داده هاي سرشماري عمومي نفوس و مسكن 1390ش موجود است، برازش داده شده است. نتايج اين بررسي، كه براساس آن رده هر يك از استان ها و شهرستان هاي كشور در سطح كل، نقاط شهري و روستايي كشور تعيين مي شود، نشان مي دهد كه استان تهران كمترين و استان سيستان و بلوچستان بيشترين درصد خانوارهاي دو دهك پايين درآمد مورد انتظار را در بين استان ها به خود اختصاص داده اند. همچنين شهرستان تهران، از استان تهران و شهرستان بشاگرد، از استان هرمزگان، به ترتيب كمترين و بيشترين درصد خانوارهاي دو دهك پايين درآمد مورد انتظار را در بين شهرستان هاي كشور به خود اختصاص داده اند.

In this paper، the dispersion of vulnerable households is determined in different geographical areas. For this purpose، we used the Proxy Means Test strategy، based on an assessment of individual households in the population. Using the Household Expenditure and Income Survey data، first، a regression model is designed with independent variables، which correlated with households’ income. Then the estimation of expected income is obtained for each household in the sample. This model is used for estimating the expected income for all settled households hand groups of households whose information was gathered in 2011 Population and Housing Census database. The results that are used for classifying all rural and urban areas across the country show that the Sistan and Baluchestan and Tehran provinces have the highest and lowest percentages of households in the first two deciles of expected income respectively. Also، Tehran and Bashagard cities respectively have the highest and lowest percentages of the households that belong to the first two deciles of expected income.