توسعه پايدار و حق بر محيط زيست سالم: ‏ چشم انداز نسل هاي آينده

Sustainable Development and Right to a Healthy Environment: Contradiction or Companionship

توسعه پايدار، مفهومي منبعث از تحميل الزامات زيست محيطي بر فرايند توسعه اقتصادي و اجتماعي است كه نخستين بار در گزارش براونلند (1987) تصريح و تعريف شد و سپس در بيانيه ريو (1992) به مثابه يكي از اصول پايه اي بهره برداري از محيط زيست و حفاظت از آن، شناسائي گرديد. حق بر محيط زيست سالم نيز به معناي برخورداري انسان ها از محيط زيستي پاك است كه در آن به رشد و تعالي برسند، در اين راستا اين پرسش مطرح است كه چگونه مي توان ميان اين دو مقوله ارتباط منطقي برقرار كرد كه در عين رعايت حق توسعه نسل حاضر، حق بر محيط زيست سالم نسل حاضر و آينده نيز رعايت گردد. از آنجايي كه اين حق، هسته توسعه پايدار را تشكيل مي‌دهد؛ توسعه اقتصادي و اجتماعي را در صورتي قابل قبول مي نمايد كه شرايط محيط زيستي لازم براي ادامه حيات نسل حاضر و نسل هاي آينده را با چالش روبرو نسازند. از اين رو، چنين به نظر مي رسد كه توسعه پايدار و حق بر محيط زيست سالم مسير و هدفي واحد دنبال مي كنند و آن شكل گيري مجرايي براي برخورداري نسل حاضر از توسعه اقتصادي و اجتماعي با رعايت منافع نسل هاي آينده و حفاظت از محيط زيست بوده، اما همزماني اين دو ممكن است سبب چالش هاي اجرايي گردد و عملا با ترجيح اين مفهوم، موجب تضعيف حق بشريت ( نسل هاي حاضر و آينده ) در برخورداري از محيط زيست سالم و متوازن گردد كه راه برون رفت از آن، توجه به مفهوم انصاف بين نسلي و استفاده از اقتصاد سبز است.

. Sustainable development is an emanated concept through imposing environmental requirements on economic and social development process which first has been defined and specified in Brown Land Records (1987) and then recognized in RIO Declaration (1992) as one of basic principles to regulate exploitation of environment and its protection that has been accepted and pursued in treatments and also national law resources of nations heretofore. The core of this concept consists of exploitation right to a healthy environment; because it makes acceptable the social and economic development to not encounter the required environmental conditions with challenges for continuation of present and future generations' life. Therefore, it seems that sustainable development not only is company with having right to a healthy environment but also is a channel for exploiting this right and its deepening on one of the basic process of threatening of environment protection- economic and social development has been completed. Definitely, this general and relative concept gives an authority to nations to purse their sustainable development based on their technical and financial abilities and exploit through international aids that have been inserted in environmental treatise and arrangement. This relativity may form a contradicted process with the core of sustainable development and practically, it may distort and weaken the mentioned right