عنوان مقاله :
ميزان عدم پيگيري درمان در درمانگاه سرپايي بيمارستان روزبه: پيگيري يكساله
عنوان به زبان ديگر :
Dropout in Outpatient Psychiatric Clinic, Roozbeh Hospital: One Year Follow - Up
پديد آورندگان :
ميرسپاسي، زهرا دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني تهران - دانشكده پزشكي - گروه روانپزشكي , علاقبندراد، جواد دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني تهران - دانشكده پزشكي , شريفي، ونداد دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني تهران - دانشكده پزشكي - گروه روانپزشكي , آرتونيان، والنتين دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني تهران - دانشكده پزشكي - گروه روانپزشكي , فرهادبيگي، پروانه پژوهشكده علوم شناختي تهران , عبدي ماسوله، فتانه دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني تهران - دانشكده پزشكي - گروه روانپزشكي , محمدزاقي، عمران دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي تهران - دانشكده پزشكي - گروه روانپزشكي , نقوي، حميدرضا دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني تهران - دانشكده پزشكي - گروه روانپزشكي , اميني، همايون دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني تهران - مركز تحقيقات روان تني , جعفري، سارا دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني تهران - دانشكده پزشكي - گروه روانپزشكي
اطلاعات موجودي :
فصلنامه سال 1395 شماره 87
كليدواژه :
ريزش , عدم مراجعه , درمانگاه سرپايي , روان پزشكي
چكيده فارسي :
هدف: اختلالات روانپزشكي در ميان جمعيت عمومي و مراجعان درمانگاههاي سرپايي شايع هستند، ولي فقط بخشي از افرادي كه نيازمند درمانهاي روانپزشكي هستند، براي بررسي تشخيصي و درمان به روانپزشك مراجعه ميكنند. از بين اين مراجعهكنندگان نيز تعداد اندكي درمان را پيگيري ميكنند و بقيه افراد درمان را ادامه نميدهند. اين پژوهش با هدف تعيين ميزان ريزش (عدم مراجعه) بيماران به درمانگاه سرپايي بيمارستان روزبه و تعيين عوامل مرتبط با آن انجام شده است.
روش: پرونده 400 بيمار مراجعهكننده به درمانگاه سرپايي بيمارستان روزبه در سال 1392 بررسي شد و اطلاعات لازم در چكليستي كه جمعي از متخصصان طراحي كرده بودند، يادداشت شد. دادهها به روش آزمون خي دو و رگرسيون لجستيك و با استفاده از نسخه 16 نرمافزار spss تحليل شده است.
يافته ها: ميزان ريزش در درمانگاه سرپايي 8/57 درصد بود. اين ميزان در درمانگاه افراد بزرگسال 58درصد و در درمانگاه كودكونوجوان 8/43درصد بهدست آمده است. بيماران با سن كمتر از 18 سال 11درصد از ريزش و بيماران 18 تا 65 سال 8/41درصد از ريزش و بيماران بيشتر از 65 سال 5درصد از ريزش را تشكيل ميدادند. بيماران مرد 5/33درصد از ريزش و بيماران زن 3/24درصد از ريزش را به خود اختصاص ميدادند. بين سن، سطح تحصيلات، وضعيت شغلي بيماران، منبع ارجاع و نوع تشخيص با ميزان ريزش رابطه معنادار وجود داشت، اما رابطه بين جنسيت و وضعيت تأهل بيماران با ميزان ريزش معنادار نبود.
نتيجه گيري:ريزش و عدم پيگيري درمان مشكلي شايع در روند درمان سرپايي بيماران مراجعهكننده به روانپزشك است كه در بيماران بزرگسال ميزان آن بيشتر است. به همين دليل برنامهريزي براي انجام مداخلات لازم براي كاهش ميزان ريزش بيماران ضروري به نظر ميرسد.
چكيده لاتين :
Objectives Mental illnesses are common among outpatient clinics, but only some of these patients receive
adequate treatments and attend. The purpose of this study is to evaluate the dropout rate and
identify the predictors of dropouts in outpatient clinics in Roozbeh Psychiatric Hospital.
Methods A questionnaire designed by expert psychiatrists was filled. The questionnaire consists of information
collected from medical records of 400 patients who consulted outpatient clinics of Roozbeh
Psychiatric Hospital. The data were analyzed using SPSS16.
Results The total dropout rate was 57.8% (males: 33.5% and females: 24.3%). The dropout rates in adult
and child and adolescent clinics were 58% and 43.8%, respectively. A total of 11% of total dropout rate
was in patients under 18 years, 41.8% was in patients aged 18 to 65 years, and 5% was in patients aged
65 years and over. There were significant relationships between drop out rate and variables of patients'
age, educational degrees, occupation, referral point, and type of diagnosis. However, no significant relationships
were found between drop out rate and gender or marital status of the patients.
Conclusions Dropout is a common barrier in delivering outpatient psychiatric treatments. There need to
be proper interventions to reduce such dropouts
عنوان نشريه :
روانپزشكي و روانشناسي باليني ايران
عنوان نشريه :
روانپزشكي و روانشناسي باليني ايران
اطلاعات موجودي :
فصلنامه با شماره پیاپی 87 سال 1395