هبوط از نگاه مفسران و انديشمندان عرفان اسلامي

Hubut, Falling Down, in Commentators and Muslim Mystics Views

داستان زندگي خلقت آدم سراسر معما و پر از رمز و رازهاي فروان است. مسئله هبوط آدم و حقيقي بودن يا تمثيلي بودن آن مطلبي است كه در ميان مفسران و عرفا مورد بحث و گفتگو واقع شده است؛ به‌نظر مي‌رسد بهترين راه براي درك معناي هبوط در حد توان فهم بشري خود قرآن است. بنابر اين تفسيرهاي بي‌مورد و نابه‌جا و تحميل انديشه‌ها و ذهنيت‌هاي پيش‌پرداخته، بر قرآن كريم امري ناپسند و غير صحيح است. نويسندگان در اين مقاله بر اين عقيده‌اند كه در اين موضوع تا وقتي دليلي در حمل بر خلاف ظاهر وجود نداشته باشد و اين حمل بر معناي ظاهري، با عقل و تاملات عقلي ناسازگاري نداشته باشد، بايد آيات را حمل بر معناي ظاهري كرد و ديگر جايي براي تاويل و تفسير نيست. بنابراين بهترين تفسير براي هبوط همان آمادگي انسان براي زندگي زميني و طي نمودن مراحل براي اين زندگي است و در اين راستا چيزي به نام گناه و خلاف فرمان و مانند آن معنا ندارد.

Human creation and life is overlapped with mysteries and secrets. Human falling down has been discussed by commentators and mystics; they proposed the question if the problem refers to a real happening or it is symbolic. As it seems, the best way for understanding the problem, with regard to human ability, lies in referring to the holy Quran. Attributing incorrect and arbitrary views to and imposing irrational thoughts and presuppositions on the Quran is contrary to the judgment of reason. As is viewed in the paper, as long as there is not any reason against formal meaning of the verse, it is necessary to rely on formal meaning and to avoid any other meaning. On this basis, it may be stated that the best comment in the field is based on human preparation for earthly life and one, considering this intention, therefore, would not find anything called sin.