نيچه و مسئله جدايي نفس و بدن در فلسفه دكارت

Nietzsche and the Issue of Cartesian Body-Mind Dualism

در فلسفة دكارت نفس و بدن به گونه‌اي پيچيده، هم به صورتي متمايز از هم جدا هستند و هم داراي اتحادي ريشه‌اي هستند. فيلسوفان معاصر و خلف دكارت به راه‌هاي مختلفي براي رفع اين تناقض متوسل شده‌اند. شايد بتوان اين مسئله را مهم‌ترين مسئله مدرن دانست، كه در تمام شئون مدرنيسم خود را نشان داده است. پاسخ نيچه به اين مسئله متفاوت است. طبق نگرش نيچه اين تناقض نمايشي است كه دكارت به گونه‌اي مقدر آن را ارائه مي‌دهد. دكارت مجبور به ارائة اين تناقض است، چرا كه بدن به گونه‌اي متناقض به مثابه «چيز گم شده» و در عين حال هدفِ ميل براي پيدا كردن آن، عمل مي‌كند. در ادامه سعي كرده‌ايم تا اين نگرش را به سمت يك انتقاد بنيادي از «ايده‌آليسم» به صورتي بنيادي سوق دهيم.

In Cartesian philosophy, mind and body are complicatedly separate from each other, but they have the same root of unity. Contemporary philosophers and those after Descartes have resorted to different ways to solve this paradox. In fact, this issue can be considered as the most important problem in modern philosophy which is present in all aspects of modernism. However, Nietzsche’s answer to this issue is different. According to Nietzschean approach, this paradox is a Show which Descartes only virtually presented it. Descartes has to present such a paradox because body paradoxically acts as “something lost” and at the same time the aim of desire to find it. The present study is basically aimed at leading this idea to a fundamental criticism of “Idealism”.