پيامدهاي هويتي بيداري اسلامي و بهار عربي در آسياي جنوب غربي؛مطالعه موردي: سوريه

بحران به عنوان بخشي از واقعيت سياست امنيتي خاورميانه محسوب مي شود.تحولات اجتماعي در كشورهاي حوزه خليج فارس، آسياي جنوب غربي، شرق مديترانه و شمال آفريقا به عنوان اصلي ترين نشانه دگرگوني در ساختار اجتماعي، سياسي و راهبردي كشورهايي تلقي مي شود كه به عنوان «منطقه كمربند شكننده» در انديشه سائل كوهن شناخته مي شوند. دگرگوني هاي اجتماعي در اين حوزه جغرافيايي نه تنها منجر به تصاعد بحران و بعضاً جابه جايي قدرت گرديد، بلكه زمينه هاي لازم براي تبديل رقابت سياسي به منازعه اجتماعي و جنگ داخلي را به وجود آورده است. نشانه هاي چنين فرايندي را مي توان در كشورهايي همانند يمن، ليبي، سوريه و مصر مورد توجه قرار داد. واقعيت هاي بحران سوريه نشان مي دهد كه موضوعات هويتي از اهميت و نقش بسيار زيادي در بحران هاي خاورميانه برخوردار است. هر بحران مي تواند آثار خود را در حوزه هاي مختلف جغرافيايي به جا گذارد. تحليل اين بحران از آن جهت با اهميت است كه آينده تك تك كشورهاي حاضر در منطقه خاورميانه و حتي صورتبندي قدرت جهاني در آينده به آن بستگي دارد زيراقدرت هاي جهاني هر كدام موضعي متفاوت نسبت به اين بحران اتخاذ كردهاند. با توجه به مولفه هاي يادشده، اين پژوهش با روشي توصيفي-تحليلي درصدد پاسخ به اين سئوال است كه: «تحولات بهار عربي چه پيامدهاي هويتي در خاورميانه داشته و اين موضوع چه تاثيري بر تحولات ساختاري و سياسي سوريه بهجا مي گذارد؟» فرضيه پژوهش آن است كه: «تحولات بهار عربي زمينه بازتوليد راديكاليسم اسلامي و افزايش نقش بازيگران منطقه اي و قدرت هاي بزرگ در خاورميانه را فراهم نموده و اين امر باعث پيدايش و تشديد جريانهاي هويتگرايي غيردولتي فراملي و به تبع آن بحران هويت و مشروعيت درسوريه شده و موجبات تداوم بحران در سوريه را فراهم نموده است».