بررسي ارتباط رضايت زناشويي، رضايت جنسي و امنيت اجتماعي در زوجين تهران (مطالعۀ موردي شهرستان تهران مقطع سالي 1393)

ازدواج موفق و شروع ارتباط زناشويي قادر است بسياري از نيازهاي رواني و جسمي را در يك محيط امن برآورده سازد و تأثير به سزايي بر سلامت و بهداشت رواني افراد داشته باشد. هدف اصلي پژوهش حاضر، تعيين ارتباط رضايت زناشويي، رضايت جنسي و امنيت عمومي در مزدوجين ساكن تهران در سال 1393 مي باشد. روش پژوهش در اين تحقيق از نوع همبستگي چند متغيري بود كه 50 زوج به روش نمونه گيري در دسترس از ميان تمام زوجين ساكن شهرستان تهران در سه ماهة اول سال 1393 انتخاب شدند. ابزار پژوهش نيز، پرسشنامة رضايت زناشويي انريچ (اولسون، 1989) و پرسشنامة 28 سؤالي سلامت عمومي گلدبرگ و هيلر(سال 1979) بود. داده ها با استفاده از ضريب مستقل، تحليل واريانس يكراهه t همبستگي پيرسون، آزمون و آزمون تعقيبي شفه تحليل شد. يافته ها نيز نشان دادند همبستگي بين رضايت جنسي و رضايت زناشويي مثبت است اما اين دو متغير با سلامت عمومي ارتباط ندارند. همچنين، تفاوت زنان و مردان (زن و شوهرها) از لحاظ اين متغيرها معنادار نبود. ارتباط ميزان تحصيلات با رضايت جنسي معنادار بود، ولي با رضايت زناشويي و سلامت عمومي معنادار نبود. مدت زمان ازدواج با رضايت زناشويي و سلامت عمومي زوجين ارتباط معناداري وجود نداشت اما با رضايت جنسي ارتباط معنادار و معكوس داشت، به طور يكه افراد با مدت زمان ازدواج كمتر، رضايت جنسي بالاتري را گزارش كردند. چون همبستگي بين مدت زمان ازدواج و رضايت از روابط جنسي منفي مي باشد، ممكن است بالارفتن سن آزمودني ها باعث كاهش توانايي و ميل آنان به روابط جنسي شود. علاوه بر آن، از بين رفتن تازگي طرفين براي يكديگر نيز مي تواند عامل مهم و تأثيرگذاري در اين زمينه باشد. همچنين، در اين پژوهش پس از تحليل آماري مشخص شد بين مدت زمان ازدواج افراد با رضايت زناشويي و امنيت عمومي آنان ارتباط معناداري وجود ندارد.