تحليل رفتار فنرمانند بدن حين اجراي آزمون هاي هاپينگ يك و دوطرفه با استراتژي هاي حركتي مختلف

زمينه و هدف: سفتي پا، يكي از متغيرهاي مرتبط با عملكرد ورزشي و آسيب هاي اندام تحتاني است كه اغلب با استفاده از آزمون هاپينگ سنجيده مي شود. هدف از انجام اين پژوهش، مقايسه سفتي پا بين سه استراتژي حركتي آزمون هاپينگ (بيشينه، ترجيحي، كنترلي) و بين سه شيوه اجراي اين آزمون (دوطرفه، روي پاي برتر، روي پاي غيربرتر) و مقايسه سفتي پاي دوطرفه با مجموع سفتي دو پا بود. روش بررسي: 27 مرد جوان سالم، آزمون هاپينگ را به 9 روش (3 استراتژي × 3 شيوه اجرا) روي يك صفحه نيرو، در مقابل يك دوربين سرعت بالا انجام دادند. سفتي پا با تقسيم نيروي بيشينه عمودي عكس العمل زمين بر جابجايي عمودي مركز جرم در مرحله تماس، محاسبه شد. آزمون هاي آماري آنووا با اندازه گيري هاي مكرر و تي زوجي در سطح معناداري 05/0، مورد استفاده قرار گرفتند. يافته ها: عدم تفاوت معنادار در سفتي پاي دوطرفه بين سه استراتژي، تفاوت معنادار در سفتي پاي برتر بين استراتژي هاي ترجيحي و كنترلي، تفاوت بين سفتي پاي برتر و غيربرتر در هاپينگ بيشينه و عدم تبعيت رابطه بين سفتي پاي دوطرفه و يك طرفه از قوانين حاكم بر فنرها، يافته هاي مهم اين تحقيق بودند. نتيجه گيري: بر اساس يافته ها، ميزان متغير سفتي پا بستگي به استراتژي و شيوه اجراي آزمون هاپينگ دارد و ممكن است از اصول حاكم بر فنرها و فرض تقارن جانبي تبعيت نكند. در نظر گرفتن اين نكات، مي تواند در تعيين ميزان بهينه سفتي پا براي داشتن عملكرد مناسب و خطر بروز آسيب پايين و در تشخيص افراد با ريسك آسيب بالا حائز اهميت باشد.

Background and aim: Leg stiffness is one of the variables related to sports performance and lower extremity injuries. This variable is usually measured by hopping test. The aims of this study were to compare the leg stiffness between three strategies of hopping (maximal, preferred, controlled), and between three styles of hopping (bilateral, by dominant leg, by non-dominant leg) and the comparison of bilateral leg stiffness with the sum of the two leg stiffness. Materials and methods: 27 Young healthy men performed hopping test on a force plate, in front of a high speed camera, in 9 methods (3 strategies × 3 styles). Leg stiffness was calculated by dividing the maximum vertical ground reaction force to vertical displacement of center of mass in contact phase. Repeated Measures ANOVA and Paired Sample T-Test were used to statistical analyses. Results: The main results of the study were non-significant difference in bilateral leg stiffness between 3 strategies, significant difference in dominant leg stiffness between preferred and controlled strategies, difference between dominant and non-dominant leg stiffness in maximal hopping, and violation of spring formula in amounts of unilateral and bilateral leg stiffness. Conclusion: Based on the results, leg stiffness is dependent on the strategy and the style of hopping test and may not be in agreement with spring formulas and bilateral symmetry assumption. Considering these points may be important to determination of optimum leg stiffness to high athletic performance and low injury risk and diagnosis of the athletics at high risk of lower extremity injuries.