ادله حرمت خودكشي و جايگاه آن درحقوق كيفري ايران

Reasons of Forbidding Suicide and its Place in Iran's Criminal Law

خودكشي يا انتحار عبارت است از قتلي كه فاعل جرم (قاتل)، مفعول جرم (مقتول) نيز مي­ باشد. به عبارت ديگر، هرگاه مجني عليه (بزه ديده) قتل، خودش قاتل باشد عمل خودكشي تحقق مي­يابد. در واقع خودكشي نوعي از قتل همراه با وحدت قاتل و مقتول است. از ديدگاه اسلام خودكشي حرام بوده و حرمت آن از نظر كتاب، سنّت و اجماع ثابت گشته و براي مرتكب آن كيفر اخروي وعده داده شده است. معاونت در خودكشي نيز از ديدگاه حقوق جزاي اسلام"اعانت بر اثم" تلقي گشته و مرتكب آن مستوجب تعزيري مي­باشد. در حقوق جزاي ايران، خودكشي و شروع به آن جرم نيست و معاونت در خودكشي هم جرم نبوده و قابل كيفر نمي باشد. البته اخيراً بر طبق قانون مجازات جرايم رايانه اي، برخي از صور از معاونت در خودكشي به وسيله سيستم ­هاي رايانه ­اي و مخابراتي، جرم محسوب شده و قابل مجازات هستند

Suicide is an act which is the subject of a crime and also can be the object of a crime (victim). In other words, if the victim of murder is innocent, he himself is a murderer. In fact, suicide is a kind of murder with the unity of the killer and the victim. From the Islam's viewpoint the suicide is forbidden. Its application in book, tradition and consensus is fixed. In Iran's criminal law, suicide does not relate to the offense. Of course, recently, according to the penal code of computer crime, some forms of computer systems which lead to suicide can be regarded as a crime and are punishable.