گرنت: تحليل، ارزيابي و آسيب‌شناسي؛ مطالعه موردي در دو دانشگاه شهر تهران

Analysis, Evaluation and Pathology of Research Grants: A Case Study of Two Universities in Tehran

هدف: گرنت يا پژوهانه يكي از مدل‌هاي نوين براي مديريت فعاليت‌هاي پژوهشي در دانشگاه هاي ايران است. هدف از نگارش اين مقاله، تحليل، ارزيابي، آسيب‌شناسي و مقايسه دستورالعمل‌ها و آيين‌نامه‌هاي مربوط به گرنت در دانشگاه‌هاي دولتي سطح شهر تهران با تأكيد بر دو دانشگاه علامه طباطبائي و دانشگاه شاهد است. روش‌شناسي: مقاله با رويكرد تحليلي و به شكل كيفي به مقايسه، ارزيابي و آسيب شناسي گرنت در دو دانشگاه دولتي ايران واقع در شهر تهران مي پردازد. يافته‌ها: نتايج حاكي از آن است كه در هر دو دانشگاه، نگارش مقاله علمي پژوهشي و ISI مورد تأكيد است. در موارد هزينه كرد بودجه گرنت، تشابه دو دانشگاه چشمگير بوده، هرچند در جزييات، تفاوت‌ها زيادند و معيارهاي امتيازدهي فعاليت‌هاي پژوهشي، نيز تفاوت قابل‌‌ملاحظه‌اي را نشان مي‌دهند. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي اين مطالعه و مقايسه دو دانشگاه نشان مي‌دهد كه گرچه الگوي گرنت از كشورهاي اروپايي و آمريكا برگرفته شده است اما ساختار، ماهيت، و كاربري آن و نيز نقشي كه در تحول پژوهش در ايران ايفا مي‌كند، بسيار متفاوت از الگوي اوليه بوده، و حتي براي آن الگوي واحدي وجود ندارد و تفاوت‌هاي موجود بين دانشگاه‌ها، موانعي را در بهبود پژوهشگري ايجاد نموده است.

purpose: Resarch grants are one of the new methods for managing research activities in Iranian universities. The purpose of this paper is to analyse and evaluate the rules and regulations for grants at two public universities (Allameh Tabtaba’i University and Shahed University), both located in Tehran. Methodlogy: The paper employs an analytical approach and a qualitative methodology to analyse and evaluate the rules and regulations for grants at the two universities. Findings: Both universities place importance on publishing papers in national peer-reviewed and Web of Science-indexed journals. While the universities exhibit similarities in the matter of grant budgeting, there are differences in certain details, especially in the evaluation of research activities and the rewards accruing from such activities. Conclusion: The two universities have adopted a European/North American system of grants but have adapted the grant structure, application, and use for Iranian needs. The current system for administering grants has faced many difficulties in Iranian universities, and it has not greatly enhanced research activity